bandits and bureaucrats ^*

• sosyolog karen barkey'nin tam adı "bandits and bureaucrats: the ottoman route to state centralization" isimli kitabı.
  türkçe'ye "eşkıyalar ve devlet" adıyla çevrilmiştir.
  
  "osmanlı devletinin karşılaştığı en büyük tehlike, 16. ve 17. yüzyıllarda, köylüleri ve dönüşümlü olarak görevlendirdikleri elitleri devlete bağımlı kalarak isyan etmelerini engelliyordu. bu arada işsiz kalan paralı askerler ve levendler aşkıya topluluklarına dönüşüyor, uzun pazarlıklar sonucunda devlet sistemine dahil ediliyorlardı. osmanlı imparatorluğu' nun merkezleşme süreci batı avrupa' daki merkezleşme tarzlarından farklı, ancak onlarla karşılaştırabilecek yeni bir merkezleşmedir. bu farklılık, imparatorluktaki devlet - toplum ilişkileriyle ilgili iki unusurun, toplumsal yapı ile osmanlı yöneticilerinin özgün merkezleşme tarzlarının bileşiminde yatmaktadır. karen barkey 1995' te sosyal bilimler tarih derneği' nin sharlin ödülünü alan bu kitabında, eşkiyalık hareketleinin niçin bir gerileme belirtisi olmadığını, devlet ile eşkiyaların karşı karşıya geldiği dönemlerin ardından merkezi iktidarın gücünün nasıl pekiştiğini anlatıyor."
• turkcedeki tam adi eskiyalar ve devlet: osmanlı tarzı devlet merkezileşmesi'dir. tarih vakfi yurt yayinlari 1999 senesinde, zeynep altok cevirisi ile eseri turkceye kazandirmistir.
• ikinci baskısı 2011'de yine tarih vakfı yurt yayınlarından çıkan^**, karen barkey'in bugün de tartışılan osmanlı'nın celali isyanları dönemindeki politikalarını kendine has bir merkezileşme hamlesi olarak nitelendirdiği çalışmadır.
  
  içindekiler
  
  birinci bölüm ve giriş
  ikinci bölüm: 17. yüzyılın koşulları
  -klasik dönemin mirası
  -osmanlı imparatorluğu
  -17. yüzyıldaki kriz
  
  üçüncü bölüm: bölünmüş ama sadık bir grup: osmanlı yerle elitleri
  -devlet ve tımar sahipleri
  -devlet ve yüksek rütbeli taşra görevlileri
  
  dördüncü bölüm: osmanlı köylüsü: akılcı mı vurdumduymaz mı?
  -himaye ilişkileri: hayali toprak sahipleri
  -kırsal köylü örgütlenmesi
  
  beşinci bölüm: celalilerin amacı neydi?
  -köylülerin seçenekleri
  -eşkıyalığın üretilmesi
  -toplumsal bir kavram olarak eşkıyalık
  
  altıncı bölüm: devlet-eşkıya ilişkileri: devleti merkezileştirme tasarısı
  -siyasi bir davet: mayıs 1606
  -eşkıyalarla anlaşma yaparak merkezi hakimiyetin sağlamlaştırılması
  -anlaşmalar ve kaba kuvvet (1590-1611)
  -anlaşmaların söyleminin siyasileşmesi (1623-1648)
  -yedinci bölüm, sonuç, kaynakça
  
  arka kapak yazısı:
  
  "osmanlı devletinin karşılaştığı en büyük tehlike, 16. ve 17. yüzyıllarda, köylüler ve elitler değil, eşkıyalardı. osmanlılar, köylüleri ve dönüşümlü olarak görevlendirdikleri elitleri devlete bağımlı kılarak isyan etmelerini engelliyordu. bu arada işsiz kalan paralı askerler ve levendler eşkıya topluluklarına dönüşüyor, uzun pazarlıklar sonucunda devlet sistemine dahil edliyordu. osmanlı imparatorluğu'nun merkezileşme süreci batı avrupa'daki merkezileşme tarzlarından farklı, ancak onlarla karşılaştırılabilecek yeni bir merkezileşmedir. bu farklılık, imparatorluktaki devlet-toplum ilişkileriyle ilgili iki unsurun, toplumsal yapı ile osmanlı yöneticilerinin özgün merkezileşme tarzlarının bileşiminde yatmaktadır. karen barkey 1995'te sosyal bilimler tarih derneği'nin allan sharlin ödülünü alan bu kitabında, eşkıyalık hareketlerinin niçin bir gerileme belirtisi olmadığını, devlet ile eşkıyaların karşı karşıya geldiği dönemlerin ardından merkezi iktidarın gücünün nasıl pekiştiği anlatıyor."