hüseyin kıran

• tacizci olduğu ifşa edilince zerre kadar şaşırmadığım şair bozuntusu. hani olur ya, onu ifşalayanlara da "yazarımsı" falan demeye kalkan, kitaplarını bilmediği (ve kitap okumakla da zerre kadar ilgilenmediği) halde sırf erkeği desteklemeye koşan red pill'ci, incel tayfası falan varsa önce açıp onu ifşa eden kadınların edebi kariyerine baksınlar da komik düşmesinler, mevsim yenice hüseyin kıran'ı tokatlar çünkü.
• hasan ali toptaş'ın ardından tacizci olduğunu öğrendiğimiz bir başka erkek yazar. aralarında mevsim yenice ve ezgi polat gibi başarılı yazarların da olduğu birçok isim kıran tarafından tacize uğradığını açıkladı twitter'da:
  
  https://twitter.com/…oss/status/1336612939109953536
  
  https://twitter.com/…ice/status/1336611049202651138
  
  https://twitter.com/…can/status/1336613305746677760
  
  https://twitter.com/…dir/status/1336334121417592834
  
  https://twitter.com/…lop/status/1336608919213510658
  
  türk edebiyatının bağırsaklarındaki pislikler böyle böyle dökülecek ortaya, umuyorum ki hepsi bir bir ifşa olacak.
  
  edit: buraya ekleyemeyeceğim kadar çok tweet var kıran ile ilgili. anladığım kadarıyla kendisinin tacizciliği baya bilinen bir durummuş aslında. şu an kendisinin eserlerini yky yayınlıyor, aynı zamanda bu yayınevinde editörlük de yapıyor galiba. bakalım geçen sene ışık ergüden sayesinde öğrendiğimiz çevirmen rezaletinin sorumlusu yky'den bu konuda bir tepki görebilecek miyiz?
• şikayet ve öneri arasındaki dört boyutlu ve akılsız ve duygusuz mesafeyi daraltması bakımından yine kendi halinde (bir bilinç olarak 'kendilik' halinde) ve yine bir olumsuz metin (bu kez bir röportaj metni) kaleme almıştır, ve ancak aşırıya kaçarak okunabilir; bu onun kaderi.
  
  o, şöyle diyor: ben edebiyat işinde değilim, savaş işindeyim.
  
  fakat, yine en iyi kendisinin bileceği gibi, bir resulün tek zaafı, zamanı kullanamayacak kadar gökte olmasıdır.
  
  hep ıskalanıyor; üretmek herkesin harcı değildir ve üretmek bir üretileni de üretir. madem kanatlarımızı açtık, asıl soru kanaatimce bugün şudur: birey, sistem (içine neyi koyacağına dikkat etmek gerekir, düzensizlik onu bir çöplüğe dönüştürebilir) ile arasını ne kadar ve nasıl açabilir?
  
  resul olmak ile resul hastalığına yakalanmak arasında kalın bir çizgi var. gerekirse küselim.
• hakkında yazılanlara bakılırsa yanından geçerken mutlaka kıçımıza teneke bağlamamız gereken zat.
• büyük beklentiyle okuduğum ancak hayak kırıklığı yaşadığım gecedegiden adlı romanın yazarı....
• bir çaba kitabından;
  
  yürümek
  
  yeryüzünde hiçbir şeyin yeri yok. oradan oraya yürümelerim, gezinmeler, bir yerde ayakta dikilerek sonsuza kadar durma kalma, kendini sabitleme ve artık oraya ait olma, oranın olma, oranın ayrılmaz parçası olma denemelerimin hepsi boşa çıktı.
  yürümek sanıldığı gibi bir hedefe ulaşmaya yaramıyor. nitekim bunun için bir hedefinin olması, senin kendine bir hedef oluşturman ve artık orayı varılacak bir hedef haline getirmen değil, bu hedefin, hedef olarak adlandırılan yerin seni çağırması, istemesi, kendine çekmesi ve eğer ulaşılabilirse artık bir hedef olmaktan çıkması ve seni kendi parçası kılarak yerleşeceğin yer olması, yerin olması, senin yerinin orası olması gerekiyor.
  fakat bütün yürümelerimin sonucu olarak ortaya çıktı ki, yürümeye başladığım nokta ya da yer bir anlam içeriyor değil. değil mi ki bir adım geriden de başlanabilirdi ve orası bambaşka bir başlama noktası olurdu, bir adım ileriden de başlanabilirdi ve orası bambaşka bir başlama noktası olurdu. ve yürürken her adımla geçilen yerler seninle kesinlikle ilgilenmiyor; sen de orasıyla, o yerle, her an değişen ve farklılaşan bu alanlarla, zeminle, toprakla, çamurla, taşlık ya da otlak olan, ilgilenmezsin çünkü bu yerde bulunma amacın orayı geçmektir, seni oraya dahil eden tek şey bu geçici geçme eylemidir, geçerek sürekli bir eylem içindesindir, bu eylem süreklilik içerir ama geçilen her bir yer için tamamen geçicisindir, geçerek gerçekten geçersin ve bu kadar; geçme eyleminin sürekli geçiciliği, seni geçtiğin herhangi bir yerle ilişkilenme konusunda tamamen engelleyen bir niteliğe sahiptir.
  yürümenin her anında içinde bulunduğun yer yenileniyor, bir anlama gelmiyor çünkü sen orayı, o yeri, o küçük bulunma yerini, koyağı konaklamak için seçsen bile bu yeterli sonuca yol açmıyor, yani koyağı kolayca terk edebiliyorsun, kolaylıkla terk edilemez olmalı değil, kolaylıkla ya da zorlukla asla terk edilebilir olmamalı çünkü bu karar sana ait olmamalı, artık koyak seni kendine ait kılmalı, başka herhangi bir yerde bulunmak mümkün olmamalı ve bunu hissederdim, kendimi tam ve ait bilirdim, orası olduğunu eksikliğini hissettiğim yerin ve o yerin benim eksikliğimi hissettiğini elbette, koyak bensiz yeterince koyak olamamış olurdu, benim şu an eksik ve yetersiz ve boşuna ve ne yapacağını bilmezlik içinde oluşum gibi olurdu koyak, böyle olmasa ve ben tam o koyağın eksikliğini hissettiği varlık olsam ve onun serinletici varlığına katılsam koyak esneyerek beni bedenine alır, kendini açar ve bedenine yerleştirirdi, bensizliği mümkün bulmazdı, böylece tam bir tamamlanış gerçekleşirdi ve bu konu hakkında konuşulamazdı; tam şeyler hakkında konuşmak esasen mümkün değildir, konuşma bir tamamlama çabasıdır, çabanın kendisidir, yürümek çabasının kendine yer bulmak çabası olması gibi böyledir, yeryüzünde her şey tam ve yerinde olsa etrafındaki her şeyle tam ve sonsuz bir uyum ve aitlik içinde olsa ve tek bir adım bile atılmasına ihtiyaç kalmazdı, düşünülmez olurdu fakat düşünülüyor çünkü yeryüzünde hiçbir şey tam ve tamam değil, yerinde değil olanları yürümekte bulunmalarından, bu hallerinden anlayabiliriz, tam da bu yüzden zaten sürüyor; yürümek.^*
• en randımanlı kötülüklerden biri olan "karanlıkta, ...haykırarak" ı yazdı arkadaşlar.
  
  böyleydi.
  
  1
  
  dillerini bildiğim insanlar
  bana berrak bir hayat yaşatmadılar
  sanmıştım ki gövdem günü delip geçer
  ama meğer, günler görgülü zırhlarla kaplıdır
  uyku duygum, öpücük köpeğim
  herkesinkine benzer
  
  ben sana güvenirim yitik şey
  izlerini derin yüzümde bulduğum
  dünya bensiz de olurmuş, anladım
  bunu sabahlar su diye yüzüme çarparım diri
  geçtim geçilecek bütün çizgileri
  koruları bekleyen kırmızı köpekler
  yalarken gecenin çengelini
  ışıktan korunma yağları sürenler
  ge-ril-la'yı heceler
  
  ey gergin tel
  ben bu seslerimi sana borçluyum
  burçlarımı sürçlerimi efendilerin dilini
  sus içinde sürüklenen güney
  beni benimser
  şimdi keşkeleri ısırmasa aklım
  deniz... nehirleri kendine çeker
  ruhlar... bazıları mıknatıslıdır
  irkildikçe kırılır içimdeki heykel
  engerek yuvası, çiçek taşı
  kara tenimde gergin motifler
  karanlığa gülümser
  
  2
  
  o karanlık bana doğru gövdeleşti
  havluya peşkir denen günlere döndüm
  yürüdü gitti içimin leylakları
  yürüdü gitti mayalanmış kayalık
  —ben ona kımıltısızlığından yaslanırım
  nice cinayetler gördü parmaklarım
  kesik başımda bile kaynaşır öfkeler
  ben nerede sabahlarım
  
  nerede sabahlarsam sabahlarım
  çöl geçen güneşler beni geçemez
  ceset dişleri arasında kaldım sarı
  onlar bağlanır bu sebepten çeneleri
  benden bu denli neden korkmaktır
  
  onları çağırmak gerek, gelsinler
  belki eksik kalmışlardır
  kırık oklarını, kollarını
  bakır taslarını getirsinler
  ben hayat, onları buyur etmektedir
  onlar adlarını mahyalara yazarım
  bilinsinler
  ben hayat, neden özlemişler ve nasıl
  söylesinler
  
  ya da yatırlara çaput bağlarım
  mendiller yakamozlar sevda sözleri
  öldürücü tozlar çatlak tonozlar çakılar
  çocuk bağırtısı aklımın
  huylanmışlığı simlesinler
  
  3
  
  ben hayat, hayata uymadım
  kılavuzsuzluk içindeyim
  şarkılarım kanırtkan ve neşeli
  benimle konuşur
  sandukalarda dinlenen huzur
  halatların gözü bendedir
  ben bunu sizlerle bölüşmem
  
  sizi köpüklü küfürlerle andım
  ben o küfürlerle yürüdüm cisimlerin üstüne
  taşkın hacamatlar kav kuşları
  geceyi bana lehimlediler
  
  yanılgı benim güzel evim
  kollarım uzun namlulardır
  uzaklara bakmaktan ben böyle yoruldum
  hayata harflerle bundan dokundum
  baykuşların kanat vuruşları
  kuşkusuz lehime işler
  önümde beş taş
  dördünü size verdim
  hamaratım
  mağrurum
  kanserledim
  dize gelmeyen nehirlerin böğrünü deldim
  
  sineğim... ince dutluk arıyor
  ona varşova verin
  eroin güzeli şehir
  ona gülümsesin
  ekin biçen gelinler
  tay bacaklı bir keçi
  kurumuş ellerimde gizlensin
  vietnamımı sivrilttim
  gölgemi bıçaklamak istediler
  görmezden geldim
  
  4
  
  bilirim bunlar ilgilendirmez sizi
  sizin pancurlarınızı var sıkışmış
  esaslı pergelleriniz, açılara hükmeden
  birağızdan şarkılar anlamazsınız
  geceleri et bölüşmek sizdedir
  size her yer akdeniz
  
  o mor deniz morluklarla morarmış
  borazan seversiniz
  urlarınız kabarmış, kabuğunuz atmış
  gürzlü bitkilerle süslenmiş bahçeniz
  hayvan dinlendiğiniz
  
  sizi anlamamak elde değil umursuzum
  bana kentte dağları dağlamak düştü
  dağlar, yeryüzünün urları
  siz birincisiniz
  
  peki size bunları hediye etsem
  bu kestiğim surat, az önce
  bu jilet, çeliğini etimde erittim
  bu kopan bacağım, ölçülmüştür
  bu bakışım, batıcı ve sabit
  eldivensizim
  
  5
  
  menfur niyetlerim var, bükemezsiniz
  ekinler bana değmemiştir
  buhurları azdırdım
  hacatsız kaldım
  haykırır makina parkım
  
  ben hayata hatalarla başladım
  çerçevelere sığmam
  kuraklık nedir bilirim
  yeşermiş ermiş kemikleri
  değsin teninize
  onları bağrımda saklarım
  
  günlerin trapezi beni sıçratamaz
  geyiğim giyinik
  mahzenim meşe dolu
  kırım hanlığı benden sorulur
  kuşların uçuşlarına ortağım
  bütün biley taşlarını ben biledim
  kararsa da gümüşüm
  bilimsel yaşadım
  
  denizleri yırtan benim
  kırmadığım yol kalmadı
  soluğum rüzgârlara yarar
  tarlalara tuz serpildi sayemde
  meraları asitle yıkadım
  debelenen geceyi bağlarım
  
  ...
  
  köpük banyosunda kımıldanan gün
  seğiren ten aşkına
  çiftleşen köpekler
  akrep yumurtası
  kurbağa şeridi aşkına
  havuzları dolduran koli basili aşkına
  hayatı size bağışladım
  
  ..yaşayın
• iddialı bir giriş olsun: “yaşayan en iyi türk yazarlar listesi”nin üst sıralarında yer alıyor bence. ama... taciz iddiaları mide bulandırdı.
  
  son tahlilde, yaratılan eser; yazarının karakterinden, hayatından, davranışlarından ayrı değerlendirilmeli belki de, biliyorum. okumaya devam da edeceğim. ama... soğudum kendisinden.
• metis yayinlarindan "madde kara" adli bir siir kitabi yayinlandi.
  "alın şimdi bu vahşeti gülle donatın
  zafer takları istiyorum ve şenlik ateşi
  bilgeler getirin boğazlarını kesin hayvanlayın
  böğüren böğürtlenler sergileyin bana
  yarın iş hanlarını damarlarını açın
  kamu alanlarını paralayın pişirin bana
  yoncaları biçin toprağa varın oturun
  kurtuluşunuz nefrette ve toprakta"
• faulkner, “iyi bir yazar, merhametsizdir” demişti. şimdi maktul bir dilin alnı açık sesi tok işçisi hüseyin kıran'ı hasbelkader tersten yapılmış bir okuma sonrası duru bir zihin ve adilâne bir ketumlukla andığımda, belki de anons edilen kan, kür budur diyorum. anlatımın seyrüseferinin anbean değiştiği gecedegiden'i kırmadan (“nezaket insanı felç eden bir şey, umutsuzum”) resul'ü bir başyapıt olarak addetmek insafsızca gelmiyor.
  
  böyle yazarlara ihtiyaç duyuyorum. duyuyoruzdur.
  
  madde kara'dan, kapkara bir şiir ile ayrılıyorum.
  
  “karanlıkta,
  ...haykırarak”
  
  1
  
  dillerini bildiğim insanlar
  bana berrak bir hayat yaşatmadılar
  sanmıştım ki gövdem günü delip geçer
  ama meğer, günler görgülü zırhlarla kaplıdır
  uyku duygum, öpücük köpeğim
  herkesinkine benzer
  
  ben sana güvenirim yitik şey
  izlerini derin yüzümde bulduğum
  dünya bensiz de olurmuş, anladım
  bunu sabahlar su diye yüzüme çarparım diri
  geçtim geçilecek bütün çizgileri
  koruları bekleyen kırmızı köpekler
  yalarken gecenin çengelini
  ışıktan korunma yağları sürenler
  ge-ril-la'yı heceler
  
  ey gergin tel
  ben bu seslerimi sana borçluyum
  burçlarımı sürçlerimi efendilerin dilini
  sus içinde sürüklenen güney
  beni benimser
  şimdi keşkeleri ısırmasa aklım
  deniz... nehirleri kendine çeker
  ruhlar... bazıları mıknatıslıdır
  irkildikçe kırılır içimdeki heykel
  engerek yuvası, çiçek taşı
  kara tenimde gergin motifler
  karanlığa gülümser
  
  2
  
  o karanlık bana doğru gövdeleşti
  havluya peşkir denen günlere döndüm
  yürüdü gitti içimin leylakları
  yürüdü gitti mayalanmış kayalık
  —ben ona kımıltısızlığından yaslanırım
  nice cinayetler gördü parmaklarım
  kesik başımda bile kaynaşır öfkeler
  ben nerede sabahlarım
  
  nerede sabahlarsam sabahlarım
  çöl geçen güneşler beni geçemez
  ceset dişleri arasında kaldım sarı
  onlar bağlanır bu sebepten çeneleri
  benden bu denli neden korkmaktır
  
  onları çağırmak gerek, gelsinler
  belki eksik kalmışlardır
  kırık oklarını, kollarını
  bakır taslarını getirsinler
  ben hayat, onları buyur etmektedir
  onlar adlarını mahyalara yazarım
  bilinsinler
  ben hayat, neden özlemişler ve nasıl
  söylesinler
  
  ya da yatırlara çaput bağlarım
  mendiller yakamozlar sevda sözleri
  öldürücü tozlar çatlak tonozlar çakılar
  çocuk bağırtısı aklımın
  huylanmışlığı simlesinler
  
  3
  
  ben hayat, hayata uymadım
  kılavuzsuzluk içindeyim
  şarkılarım kanırtkan ve neşeli
  benimle konuşur
  sandukalarda dinlenen huzur
  halatların gözü bendedir
  ben bunu sizlerle bölüşmem
  
  sizi köpüklü küfürlerle andım
  ben o küfürlerle yürüdüm cisimlerin üstüne
  taşkın hacamatlar kav kuşları
  geceyi bana lehimlediler
  
  yanılgı benim güzel evim
  kollarım uzun namlulardır
  uzaklara bakmaktan ben böyle yoruldum
  hayata harflerle bundan dokundum
  baykuşların kanat vuruşları
  kuşkusuz lehime işler
  önümde beş taş
  dördünü size verdim
  hamaratım
  mağrurum
  kanserledim
  dize gelmeyen nehirlerin böğrünü deldim
  
  sineğim... ince dutluk arıyor
  ona varşova verin
  eroin güzeli şehir
  ona gülümsesin
  ekin biçen gelinler
  tay bacaklı bir keçi
  kurumuş ellerimde gizlensin
  vietnamımı sivrilttim
  gölgemi bıçaklamak istediler
  görmezden geldim
  
  4
  
  bilirim bunlar ilgilendirmez sizi
  sizin pancurlarınızı var sıkışmış
  esaslı pergelleriniz, açılara hükmeden
  birağızdan şarkılar anlamazsınız
  geceleri et bölüşmek sizdedir
  size her yer akdeniz
  
  o mor deniz morluklarla morarmış
  borazan seversiniz
  urlarınız kabarmış, kabuğunuz atmış
  gürzlü bitkilerle süslenmiş bahçeniz
  hayvan dinlendiğiniz
  
  sizi anlamamak elde değil umursuzum
  bana kentte dağları dağlamak düştü
  dağlar, yeryüzünün urları
  siz birincisiniz
  
  peki size bunlar hediye etsem
  bu kestiğim surat, az önce
  bu jilet, çeliğini etimde erittim
  bu kopan bacağım, ölçülmüştür
  bu bakışım, batıcı ve sabit
  eldivensizim
  
  5
  
  menfur niyetlerim var, bükemezsiniz
  ekinler bana değmemiştir
  buhurları azdırdım
  hacatsız kaldım
  haykırır makina parkım
  
  ben hayata hatalarla başladım
  çerçevelere sığmam
  kuraklık nedir bilirim
  yeşermiş ermiş kemikleri
  değsin teninize
  onları bağrımda saklarım
  
  günlerin trapezi beni sıçratamaz
  geyiğim giyinik
  mahzenim meşe dolu
  kırım hanlığı benden sorulur
  kuşların uçuşlarına ortağım
  bütün biley taşlarını ben biledim
  kararsa da gümüşüm
  bilimsel yaşadım
  
  denizleri yırtan benim
  kırmadığım yol kalmadı
  soluğum rüzgârlara yarar
  tarlalara tuz serpildi sayemde
  meraları asitle yıkadım
  debelenen geceyi bağlarım
  
  ...
  
  köpük banyosunda kımıldanan gün
  seğiren ten aşkına
  çiftleşen köpekler
  akrep yumurtası
  kurbağa şeridi aşkına
  havuzları dolduran koli basili aşkına
  hayatı size bağışladım
  
  ..yaşayın