hüseyin kıran

• faulkner, “iyi bir yazar, merhametsizdir” demişti. şimdi maktul bir dilin alnı açık sesi tok işçisi hüseyin kıran'ı hasbelkader tersten yapılmış bir okuma sonrası duru bir zihin ve adilâne bir ketumlukla andığımda, belki de anons edilen kan, kür budur diyorum. anlatımın seyrüseferinin anbean değiştiği gecedegiden'i kırmadan (“nezaket insanı felç eden bir şey, umutsuzum”) resul'ü bir başyapıt olarak addetmek insafsızca gelmiyor.
  
  böyle yazarlara ihtiyaç duyuyorum. duyuyoruzdur.
  
  madde kara'dan, kapkara bir şiir ile ayrılıyorum.
  
  “karanlıkta,
  ...haykırarak”
  
  1
  
  dillerini bildiğim insanlar
  bana berrak bir hayat yaşatmadılar
  sanmıştım ki gövdem günü delip geçer
  ama meğer, günler görgülü zırhlarla kaplıdır
  uyku duygum, öpücük köpeğim
  herkesinkine benzer
  
  ben sana güvenirim yitik şey
  izlerini derin yüzümde bulduğum
  dünya bensiz de olurmuş, anladım
  bunu sabahlar su diye yüzüme çarparım diri
  geçtim geçilecek bütün çizgileri
  koruları bekleyen kırmızı köpekler
  yalarken gecenin çengelini
  ışıktan korunma yağları sürenler
  ge-ril-la'yı heceler
  
  ey gergin tel
  ben bu seslerimi sana borçluyum
  burçlarımı sürçlerimi efendilerin dilini
  sus içinde sürüklenen güney
  beni benimser
  şimdi keşkeleri ısırmasa aklım
  deniz... nehirleri kendine çeker
  ruhlar... bazıları mıknatıslıdır
  irkildikçe kırılır içimdeki heykel
  engerek yuvası, çiçek taşı
  kara tenimde gergin motifler
  karanlığa gülümser
  
  2
  
  o karanlık bana doğru gövdeleşti
  havluya peşkir denen günlere döndüm
  yürüdü gitti içimin leylakları
  yürüdü gitti mayalanmış kayalık
  —ben ona kımıltısızlığından yaslanırım
  nice cinayetler gördü parmaklarım
  kesik başımda bile kaynaşır öfkeler
  ben nerede sabahlarım
  
  nerede sabahlarsam sabahlarım
  çöl geçen güneşler beni geçemez
  ceset dişleri arasında kaldım sarı
  onlar bağlanır bu sebepten çeneleri
  benden bu denli neden korkmaktır
  
  onları çağırmak gerek, gelsinler
  belki eksik kalmışlardır
  kırık oklarını, kollarını
  bakır taslarını getirsinler
  ben hayat, onları buyur etmektedir
  onlar adlarını mahyalara yazarım
  bilinsinler
  ben hayat, neden özlemişler ve nasıl
  söylesinler
  
  ya da yatırlara çaput bağlarım
  mendiller yakamozlar sevda sözleri
  öldürücü tozlar çatlak tonozlar çakılar
  çocuk bağırtısı aklımın
  huylanmışlığı simlesinler
  
  3
  
  ben hayat, hayata uymadım
  kılavuzsuzluk içindeyim
  şarkılarım kanırtkan ve neşeli
  benimle konuşur
  sandukalarda dinlenen huzur
  halatların gözü bendedir
  ben bunu sizlerle bölüşmem
  
  sizi köpüklü küfürlerle andım
  ben o küfürlerle yürüdüm cisimlerin üstüne
  taşkın hacamatlar kav kuşları
  geceyi bana lehimlediler
  
  yanılgı benim güzel evim
  kollarım uzun namlulardır
  uzaklara bakmaktan ben böyle yoruldum
  hayata harflerle bundan dokundum
  baykuşların kanat vuruşları
  kuşkusuz lehime işler
  önümde beş taş
  dördünü size verdim
  hamaratım
  mağrurum
  kanserledim
  dize gelmeyen nehirlerin böğrünü deldim
  
  sineğim... ince dutluk arıyor
  ona varşova verin
  eroin güzeli şehir
  ona gülümsesin
  ekin biçen gelinler
  tay bacaklı bir keçi
  kurumuş ellerimde gizlensin
  vietnamımı sivrilttim
  gölgemi bıçaklamak istediler
  görmezden geldim
  
  4
  
  bilirim bunlar ilgilendirmez sizi
  sizin pancurlarınızı var sıkışmış
  esaslı pergelleriniz, açılara hükmeden
  birağızdan şarkılar anlamazsınız
  geceleri et bölüşmek sizdedir
  size her yer akdeniz
  
  o mor deniz morluklarla morarmış
  borazan seversiniz
  urlarınız kabarmış, kabuğunuz atmış
  gürzlü bitkilerle süslenmiş bahçeniz
  hayvan dinlendiğiniz
  
  sizi anlamamak elde değil umursuzum
  bana kentte dağları dağlamak düştü
  dağlar, yeryüzünün urları
  siz birincisiniz
  
  peki size bunlar hediye etsem
  bu kestiğim surat, az önce
  bu jilet, çeliğini etimde erittim
  bu kopan bacağım, ölçülmüştür
  bu bakışım, batıcı ve sabit
  eldivensizim
  
  5
  
  menfur niyetlerim var, bükemezsiniz
  ekinler bana değmemiştir
  buhurları azdırdım
  hacatsız kaldım
  haykırır makina parkım
  
  ben hayata hatalarla başladım
  çerçevelere sığmam
  kuraklık nedir bilirim
  yeşermiş ermiş kemikleri
  değsin teninize
  onları bağrımda saklarım
  
  günlerin trapezi beni sıçratamaz
  geyiğim giyinik
  mahzenim meşe dolu
  kırım hanlığı benden sorulur
  kuşların uçuşlarına ortağım
  bütün biley taşlarını ben biledim
  kararsa da gümüşüm
  bilimsel yaşadım
  
  denizleri yırtan benim
  kırmadığım yol kalmadı
  soluğum rüzgârlara yarar
  tarlalara tuz serpildi sayemde
  meraları asitle yıkadım
  debelenen geceyi bağlarım
  
  ...
  
  köpük banyosunda kımıldanan gün
  seğiren ten aşkına
  çiftleşen köpekler
  akrep yumurtası
  kurbağa şeridi aşkına
  havuzları dolduran koli basili aşkına
  hayatı size bağışladım
  
  ..yaşayın