büyük yalnızlık

• doksanlı yılların sonunda yavuz özkan tarafından herkesin bildiği sırlar adı altında oyunlaştırılmıştır. yavuz özkan, bu oyundan bahsederken, "filmi oyuna birebir aktarmadım; çünkü sinemanın imkanlarını tiyatroda yakalamak çok güç" gibisinden özre kayan bir biçimde bu oyundan bahsetmiştir. herşeyi anladım, ama bu yaklaşımı anlamadım; acaba filmin olabildiğine durağan ve sıkıcı olması için yavuz özkan hangi olağanüstü imkanlardan faydalanmıştı, diye kendime sordum sordum sordum... yanıt bulamadım. aklıma yalnızca bitmek bilmeyen konuşmalar ve nedense radyo tiyatrosu geldi. şalterimi indirdim.