mıy

• şu olağanüstü diyaloğu barındıran yevgeni zamyatin romanı:
  
  -akıl almaz bir şey,çünkü devrim olamaz. çünkü bizim devrimimiz...bunu söyleyen benim,sen değilsin...sonuncuydu. ve başka hiçbir devrim olamaz. herkes bilir ki...
  -hay allah, sen bir matematikçisin...dahası...bir matematikçi olduğun için bir düşünürsün. peki,şimdi bana son sayıyı söyle.
  -ne demek istiyorsun?..anlamıyorum...hangi son sayı?
  -hangisi olacak, en sonuncusu, en yüksek, en büyük sayıyı.
  -yapma e-, bu olmayacak bir şey. sayıların sayısı sonsuz olduğuna göre, hangi son sayıyı istiyorsun?
  -iyi ya, peki sen hangi devrime son devrim diyorsun?nihai devrim yoktur. devrimler sonsuzdur. son devrim...çocuklar içindir. çocuklar sonsuzluktan korkarlar geceleri derin bir uyku çekmeleri gerekir.