bağlaç

• yalın bağlaçlar: ve, ama, ile, eğer, de, hem, yani...
  
  türemiş bağlaçlar: üstelik, örneğin, kısacası, gerçekten, anlaşılan...
  
  bileşik bağlaçlar: öyleyse, yoksa, nitekim, sanki, oysa, kim bilir...
  
  öbekleşmiş bağlaçlar: nerde kaldı ki, değil mi ki, başka bir deyişle, sözün kısası, bir bakıma, gel gelelim, ne bileyim, zorla değil ya, ister sev ister sevme, ya kendin gel ya da bana gel de...
• - edatlardan farkı, zaten var olan anlam ilgilerine dayanarak bağ kurmasıdır. edatlar ise yeni anlam ilgileri kurar.
  
  - bağlaçların yerine noktalama işaretleri kullanılabilir.
  
  + masaya yaklaştı ve kitabı aldı.
  
  + masaya yaklaştı, kitabı aldı.
  
  - edatlar cümlenin bir ögesi olurken, bağlaçlar bir öge özelliği göstermez. (öge içinde yer alabilirler).
  
  + sabaha karşı eve gelmişlerdi. (edat-zarf tümleci)
  + kitapları ve defterleri çantasına koydu. (nesne) (“ve” bağlacı nesneleri birbirine bağlamıştır.)
  
  - “ile, yalnız, ancak” gibi kelimeler hem edat hem bağlaç görevinde kullanılabilir. cümle içindeki anlamı bu nedenle önemlidir. ayrıca şu pratik yolla bu kelimelerin edat mı, bağlaç mı olduğunu anlayabiliriz:
  
  - “ile” yerine “ve” getirilebiliyorsa; “ile” bağlaçtır.
  
  + defter ile kalemi çantaya koydum.
  + arkadaşları ile konuşmuyordu.
  
  (birincisinde “ve” gelebildiği için bağlaç; ikincisinde “ve” kullanılamadığı için edattır.)
  
  - “yalnız, ancak” kelimeleri yerine “ama” bağlacı getirilebiliyorsa, bu kelimeler bağlaçtır. “sadece” kelimesi getirilebilirse bu kelimeler edat olur.
  
  + almak isterim ancak param kalmadı. / bu işi ancak sen yapabilirsin.
  
  - bazı cümlelerde “ile” den sonra virgül getirilirse, bağlaç olan “ile” edata dönüşür.
  
  + fatih ile ali’ye haber gönderdim. (bağlaç)
  + fatih ile, ali’ye haber gönderdim. (edat)
  
  - edatlar cümleden atılamaz. cümle anlamsızlaşır. bağlaçlar cümleden çıkartılınca cümlenin anlamı daralsa da cümle anlamsızlaşmaz.
  
  + senin gibisini görmedim. / senin görmedim. (cümle anlamsızlaştı. bu nedenle “gibi” edattır.)
  
  + koştum ama yetişemedim. / koştum yetişemedim.
  
  (cümle anlamını pek kaybetmedi. bu nedenle “ama” bağlaçtır.)
• sözcüklerin, cümlelerin çöpçatanıdır.
• hayatımı karartan olaylar "ki" "da" falan filan girdiğim her entryi dönüp tekrar düzeltmeme sebep olan şey^*
• bir kızın erkeği kendine bağlamak için kullandığı entrikaların hepsi.
• (bkz: ip)
• dilin baharatı. olmasa da olur ama olursa daha lezzetli olur.
• (bkz: kerry king solosu)
• ben uzun cümleler kurmayı çok seven biriy(d)im. artık kısa cümleler kuruyorum. uzun cümlelerimin olduğu zamanlarda bağlaçlar en yakın arkadaşlarımdı. fakatlarla kendime arada zıt gider, ve'lerle örnekleri arttırır, çünkü'lerle sebeplendirir, ya da'larla olaylara farklı pencerelerden bakardım. yoldaşımdı yani bağlaçlar. tam onlara eskisi kadar yakın olmadığımı hissettiğimde aşağıdaki güzel ayrıntıyı okudum bir yerde. durur muyum yazayım ekşiye dedim( arkadaş dedi yalan olmasın)
  
  romeo ve juliet "ve" ile bağlıdır, leyla ile mecnun "ile” ile bağlıdır, sizce hangisi daha bağlıdır?
  
  aşıklar arasındaki batı'ya özgü "ve" bağlacı bireyselliği, doğu'ya özgü "ile" bağlacı bireylerin birbiri içinde erimesini anlatır.
  
  ve - ile bağlaçlarını kime sorsak belki bir çoğu 'aynı bunlar ne farkı var ki?' diyeceklerdir. farkını anekdotla öğrenmiş olduk. güzel ayrıntı ile günümüz güzelleşti.yani en azından benimki belki bir nebze de sizinki :)
• bağlaçlar güzeldir. bağlaçlar güzeldir çünkü çok hoş bir sır, bir espri taşırlar.
  bir şeyler yazar ya da konuşurken, bağlaçların geldiği yerlerde alışılagelmiş olan bağlacın yerine bir başkasını koyduğunuzda, bir bakıvermişsiniz yeni bir şeyler türeyivermiş. cümleniz başka yollara doğru açılıvermiş. bahsettiğiniz şeye yeni bir detay ya da farklı bir bakış açısı eklenivermiş.
  birileri deli gibi entelektüel emekler harcamaya devam ederken, düşünce dünyalarını zenginleştirmek için;
  bağlaçlar böyle çok hoş bir sır taşırlar.