giuseppe ungaretti

• her bir sozcugu hissettiren şair. beyaz kağıt üzerine öylesi bir kararlılıkla konmuş, yalın, çıplak, kesici sozcukleri.
  
  "ilenç"
  
  ölümlü şeyler arasında kapalı
  
  (yıldızlı gökyüzü de bitecek)
  
  neden bunca istiyorum tanrı'yı?
• pasolini'nin comizi d'amore'sinde görünüp sevindiren şair. şöyle diyor filmde kendisi: "ben şairim, bütün kuralları şiirimle çiğnerim. ama şimdi yaşlıyım, yalnızca ölümün kurallarına uyuyorum." bunları söylerken öyle sinsi bir gülümsemesi var ki, inanasınız gelmiyor.
• şarkı
  
  yeniden görüyorum yavaş ağzını
  (deniz geceleyin onunla buluşmak için akar)
  ve belinin kısrağını,
  şarkılı kollarıma atan
  seni hırıltılarla
  seni renkli nesnelere, yeni ölümlere
  taşıyan bir uykuyu.
  
  ve her sevdalıyı tuzağına düşüren
  acımasız yalnızlık
  şimdi sonsuz bir gömüt
  beni senden dönüşsüzce ayırıyor.
  
  bir aynadaymış kadar uzak,
  sevgilim benim...
  
  cev: muzaffer uyguner
• yalnızlık
  
  haykırışlarım
  yaralıyor
  yıldırımlar gibi
  kısık çanlarını
  gökyüzünün
  
  sonra gömülüyor
  ürkek.
  
  çev: gülbende kuray
• en az sözcükle en derin etkiyi bırakan şair giuseppe ungaretti, iskenderiye'de doğmuştur ve hayatı italya da sonlanmıştır.
  
  bu evlerden
  yalnız
  birkaç
  parça duvar kaldı
  
  insanlardan
  yanımdaki
  pek azı
  kaldı
  
  yürekte oysa
  eksik haç yok
  
  yüreğim benim
  en azaplı ülke
  
  27 ağustos 1916
• mattina adli siirinde tek cumleyle cok sey demis sair.
  
  m'illumino d'immenso
• batık liman ve dahası ufukta görünen yazar. can yayınları sağ olsun cevat çapan çevirisiyle bizle buluşturacaklar bu usta şiir işçisini.
• kitaplığımın bir köşesinden işmar ederek batık liman'ı hem de 10 yıl önceki duygularımı tekrar canlandırarak okutan şair.
  
  bir gülüşün kıvrak anlık kıvrımında
  duyarız bağlandığımızı
  kösnül filizlerden bir kasırgaya
  güneş toplar bizi bağbozumunda
  yumarız gözlerimizi
  bir gölde yüzüşünü görmeye
  bitimsiz vaadierin
  kendimize döneriz ki izimiz kalmış yerde
  bu gövde
  çok ağır şimdi bize
  
  27 nisan 1916
• "italyan şair giuseppe ungaretti, 10 şubat 1888'de iskenderiye'de doğdu, 1 haziran 1970'te milano'da öldü. toscana'dan mısır'a göç etmiş bir ailenin çocuğuydu. iskenderiye'deki bir fransız okulunda öğrenim gördükten sonra 1912'de paris'e gitti. hukuk öğrenimi için yazıldığı sorbonne üniversite'sinde daha çok edebiyat ve felsefe derslerini izledi. 1914'te birinci dünya savaşı çıkınca milano'ya gitti, savaşa katıldı. 1918'de savaş bitince paris'e gitti, 1921'de roma'ya yerleşti, gazetecilik yaptı. 1931- 1935 yılları arasında avrupa ülkelerini gezdi ve italyan edebiyatı hakkında konferanslar verdi. 1936- 1942 yılları arasında brezilya'da san paolo üniversitesi'nde italyan dili ve edebiyatı profesörü olarak çalıştı. 1942'de yeniden italya'ya döndü .roma üniversitesi çağdaş italyan edebiyatı kürsüsü'ne atandı. 1932'de gondoliere ödülü'nü, 1949'da roma ödülü'nü, 1956'da knokke-le-zoute uluslararası şiir ödülü'nü, 1960'ta urbino üniversitesi'nin montefeltro ödülü'nü, 1966'da etna-taormina uluslararası şiir ödülü'nü kazandı. 1962'de avrupa yazarlar birliği başkanı seçildi. ungaretti sembolist fransız şiirini kendi yaşam deneyimi ile birleştirerek biçimi de önemseyen yalın bir şiir dünyası kurmuştur."
• türkçeye çevrilmesi olanaksıza yakın italyan şairi... çeviride şiir sesinin dörtte üçünü yitiriyor. sırf onu okumak için italyanca öğrenmeye değer...
  
  salvatore quasimodo ve eugenio montale ile dönem ve stil birliği gösterir; ama yeri apayrıdır.