perişan

• varsayımlar denizinde kaybolmayı sevenler için halat niyazi'nin dikkate değer en önemli yanı, üzerinde bir kimlik gibi taşıdığı perişanlığın belli bir sınırın altına asla düşmemesiydi.
  normal şartlarda, sanırdınız ki insan sıradan hayatından berduşluğa yavaş yavaş geçer, berduşluktan ölüme ise hızla koşar; üzerine yapışan kirler onu zaman içinde yiyip bitirir; bir zamanlar temiz çarşaflı yataklarda uyanırken, ıslak taşlarda uyanmak; bir zamanlar domatesi yıkayarak yerken, çöpteki kanlı pamuğun yanından alınmış bir parça ekmeği kemirmek, ölüme giden hastalıklı yolu kestirme yapar.
  hayır.
  berduşların durdukları bir nokta vardır ve bu nokta tüm kirine ve tehlikesine rağmen, bir perinin değneğinden çıkmışçasına sihirlidir.
  berduşlar kolay kolay ölmezler. hatta bazıları yaşlanmazlar bile. çünkü değişmezler. çünkü onlar en esaslı değişimi bir kez yaşamışlardır hayatlarında.
  kimse berduş doğmaz.
  yoksullukla berduşluğu birbirinden ayıran temel nokta budur. çöpten toplananları satarak yaşamakla, çöple ve çöpte yaşamak birbirinden çok ama çok farklıdır.
  (bkz: kırmızı zaman)