14 şubat 2010 manisaspor fenerbahçe maçı

• sevgili fenerbahçe hafta içi üzmekten de öte şoka uğratmıştı sevenlerini. düşünün; bir takım ki ilk maçını 3-0 kazanmış ve deplasmana gidiyor ve ciddiye alarak atacağı bir gol, geriye kalan süreyi güle oynaya geçirmesine olanak tanıyacak... peki ne yaptı fenerbahçe? kendini de, maçı izleyeni de yordu. sahada şaşkın ördek gibi dolanan futbolcularının da katkısıyla bursaspor zor olanı kolayca başarabildi. bir takım kötü oynayabilir ama kafa olarak bu kadar kopuk, sahada da bu derece sorumsuz ve dağınık olamaz. fenerbahçe'nin yedeklerinin bu tavrı beni oldum olası sinirlendirmiştir. hiçbir zaman biz de buradayız, biz de varız ve sorumluluk alırız mesajını veremediler. artık kulübün hamurunda var herhalde demekten alamıyorum kendimi. işte bu yüzden deniz, selçuk, ali bilgin, vederson ve daha nice yuvarlanıp giden isimlerin fenerbahçe'de barınabilmesine dayanamıyorum. asarım keserim üslubuna sahip bir başkan da nasıl tahammül ediyor, ona da kafam basmıyor ayrıca.
  
  sorunlar ve soru işaretler bunlarken, bugün farklı ve ciddi bir fenerbahçe izleyebiliriz ama bursaspor karşısında düşülen aciz durum anadolu takımlarının iştahını kabarttı bence. hele ki manisa zaten ilk maçta ne kadar can sıkabileceğini göstermişti. daum'un kafasında neler var bilmiyorum. hatta lille maçını mı yoksa manisa maçını mı daha ciddiye alıyor; onun bile cevabını veremiyorum kafamda. neyse... fenerbahçe güzel oynasın, kazanamayacaksa bile bunun şanssızlıktan olduğunu ispatlasın sahada. çaba sarfetsin, makina gibi işlesin ki kafalar lille maçındaydı teranelerine, klişelerine sarılma gereği duymasın kimse.