allah'ın kızları

• henüz bitirmediğim için hakkında fazla konuşamayacak olsam da, bir şeyler söylemezsem çatlayacağım kitap. (gerçi bir şehiriçi otobüs seyahatinde bitecek kadar az kaldı okumadığım.)
  
  insanlar tanrı'ya inanmayabilir. inananlar da ağır sorgulama süreçlerinden geçebilir.
  hele ki bir çocuğun, o kadar dini kurlı öğretiyi vs. kabul edip içselleştirmesi iyice zordur; en azından iyice zor olması gerekir.
  ama bunların hiçbirini hiçkimse oturup anlatmaz, yazmaz, hatta neye inanmadığını araştırmaya bile tenezzül etmeyen yani anlatacak bir şeyi bile olmayan çok fazla insan vardır.
  
  işte nedim gürsel, bilmiyorum ateist midir ama hem bir çocuğun hem de son derece inançlı bir gazinin gözünden bakmayı başarmış ve şahane bir inanç sorgulaması okutmaktadır bize.
  
  her zaman düşündüğüm şudur ki, bu kadar ağır sorgulamalardan geçmemiş bir inanç koftur, temelsizdir, dogmadan ibarettir. ve insanın mutlaka ama mutlaka, inancını "seçmiş" olması gerekir. seçimini temellendirme sürecindeki biri olarak, bu eserin çok faydasını gördüğümü çünkü söylediklerinin çok ağır olduğunu, tekrar ediyorum, güzel tarafının da işte bu ağır dili olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
  
  hissettirdiği şiddeti atlatmak için ken'an rıfai'nin mesnevi şerhi'ne duyulan ihtiyaç had safhadadır.