the killing

• oldukca gec kesfettigim bir mihenk tasi. ileri ve geri zaman atlamali kurgu, haddinden fazla hareketli (ama rahatsiz etmeyen) kamera, film noir'e yakin yapisi, dis ses (narrator) kullanimi ve oyuncu yonetimi ile (ozellikle veznedar ve karisi) zamanin en onemli filmidir. ilgnctir, son 15 yilin en gozde anlatim teknigini bundan 50 yil once kullanmistir kubrick. ve daha ilginci belki de tarantino kullanana kadar (ki o da mukemmel kullanmistir ayri) kimse bu anlatima cesaret te edememiştir. tarantino'nun reservoir dogs, pulp fiction ve bir butun olarak jackie brown'da selam durdugu bir filmdir. her nekadar gec kesfetmis olsam da, bir bakimdan bu filmlerin gec kesfi gunumuzde artan salak sacma filmler nedeniyle sinemadan soguma hissinin gecip, yerini sinema buyusuyle sicacik olma hissine gark olunmasini saglamasi bakimindan faydalidir.
  
  ozellikle filmin sonunda karakterin yasadigi cokus oldukca vurucu olmussa da veznedar ve karisinin oyunculuklari ders niteligindedir.