anneme

• bilmem kaç zaman önce ceza ile, candan erçetinli bi turneye çıktıklarında muhattab olmuştum. yaş itibarı ile hafif bi baş ağrısı yapıyor, yetişmek istiyor insan sözlere, eşlik etmek. ama zor. e biz bir dönemin çocuğuyuz hani "elime alayım çakmağımı ritme uygun sallanayım" isteyenlerden.
  ve bir gün, el mecbur bir stajyeri alıp karşınıza "haydi bakalım, bütün günü birlikte geçiricez" moduna girdiğinizde başlıyorsunuz onun gibi yaşamaya, onun müziklerini dinlemeye. şikayet etmek ayıp, ruhumuzu tazeliyor çıtır. ceza ile ikinci karşılaşmam bu günlere denk gelecekmiş demek. bu parça ise gün içinde en az onbeş kez dinlediklerimizden. ister istemez sözler belleniyor. fena da değil hani. ben "hımm viyola ile giriş yapmışlar, ilginç" diyorum. o "o kadar sanatsal yaklaşmasak" diyor. buyrun, sözleri yazayım da tam olsun... ooo yeeaaahhh...
  
  gözlerim ateşte donmuş bir süre
  yoktum ortalarda
  beni gören herkes
  beni ben zannetmişti merkez
  naapiyim bana yardim et allah
  ıslak gözlerin üstüne nur gibi kar yağmış
  bahçesinde solmadı tek bir çiçek bile
  kuru kuru gitmek olmaz
  bir dilek dile
  ölümün önüne geçmek olmaz yok isyan
  ancak buna kalp dayanmaz
  ancak farkına varmak gerekir
  herhangi bir suçlu aranmaz
  ilk nefesimde ben senin
  son nefesinde sen benim kollarımda
  şimdi ise güneşim, ayım, meleğim, yıldızım...^**