bankacılık

• takdiri az, stresi çok, ödülü az, riski çok olan bir meslektir bankacılık. çok ciddi fedakarlıklar gerektirir. özel hayattan ve aile hayatından hatta kendinizden feragat etmeniz beklenir - ki bir yerden sonra öyle olursunuz zaten - vereceğiniz kasa açıklarını vs. saymıyorum bile
  her gün binbir türlü farklı insanın binbir türlü farklı ruh hali ile uğraşmanız, kendinizi frenlemeniz, kariyer için iyi derecede güncel ekonomi, finans, ürün ve hizmet bilgisi, muhasebe, kredi, para konularına hakim olmanız, spk lisanlama sınavlarının peşinden gitmeniz gereklidir. tabii tüm bunlarıda akşamları saat 19 gibi çıktıktan sonra (bazen daha da geç, nadiren erken) ve hafta sonları yapmanız gerekmektedir.
  anlayışlı ve geldiği yeri unutmamış yönetici, müdür, şeflerin eline düşerseniz bir nebze rahat etmeniz mümkündür, ama aksi halde her gün ayrı bir mücadele her gün ayrı bir savaştır. şubelerde doğal olarak savaş meydanı olmaktadır özellikle pazartesi günleri.
  bankacılıkta en iyi yerler tabii ki de idari birimler, müdürlükler, bölge müdürlükleri ve genel merkez olan genel müdürlüktür. buralarda hazine, teftiş, istihbarat, bilgi işlem, insan kaynakları, eğitim, halkla ilişkiler, yatırım ve portföy kısımları bulunmaktadır. şubelerle karşılaştırıldığında stresi daha düşük, çalışılması daha rahat yerlerdir.
  bankacılık tabii ki çok da korkulacak bir meslek değildir ama meşakkatli ve stresi yoğun olan bir meslektir.
  yıllar sonra edit: uzak durun, lütfen ve gerçekten, başka bir şey olun...