3 entry daha
  • türkçede zihin körlüğü olarak bilinen, zihninde görsel canlandırma yapamama durumu.

    "yüzü gözlerimin önüne geliyor"
    "koyunları saymak"
    "aklında canlandırmak"
    yıllar boyu bunların sadece metaforik anlatımlar olduğunu, herkesin benim gibi olduğunu sandım. sonuçta zihin; bilgilerden, cümlelerden ve kavramlardan oluşan yapıdır. yani benim tecrübelerime göre öyleydi ve bunun, herkes için böyle olduğunu düşünüyordum.

    ta ki yirmili yaşlarımın başında bir arkadaşım saçlarımı uzattığımda çok güzel olacağını düşündüğünü söyleyene kadar. bunu nasıl bilebileceğini, saçlarımın uzun halini hiç görmediğini söyledim. anlamsızca yüzüme baktı ve kısaca "öyle düşündüm seni" dedi.

    sonrasında birçok kişiye bu bağlamda sorular sorduğumda bende bir tuhaflık olduğunu anladım.

    annemin yüzünü biliyorum. neresinde ne tür çizgiler var, nasıl hatları var size detaylıca tarif edebilirim. çizim yeteneğim elverdiğince çizebilirim de aklımdaki cümlelerle. fakat göremiyorum.

    tıpkı doğrusal olmayan üç noktanın doğru parçalarıyla birleştirilmiş halinin üçgen olması gibi. aralarında hiçbir fark yok.

    aphantasiclerin hayal güçlerinin olmadığı gibi bir yaygın kanı var bu konuyla ilgili okumalarımdan çıkardığım kadarıyla. bunu, nasıl ki ben phantasiclerin görsel zihninizi tahayyül edemiyorsam, phantasiclerin de aphantasiclerin kavramsal zihinlerini hayal edememesine bağlıyorum en basit şekliyle.

    görsel sanatlarda durum nedir bilmiyorum fakat edebi açıdan bir engel teşkil etmediğine eminim.
29 entry daha
hesabın var mı? giriş yap