unsung prophets & dead messiahs

• tek dinlemeyle ne kadar sağlıklı yorum yapabilirim bilmiyorum ama ilk hissettirdiklerini 3-5 cümleyle özetlemek istedim. örneğin orwarrior'u ilk dinlediğimde beğenmemiş, dinledikçe canavar gibi bir albüm olduğunu anlamıştım.
  
  albüm all is one'da yakalanan fazlaca melodik / yumuşak havayı devam ettirmiş. yaylılar, kobi'nin yumuşak vokalleri, özel konuklar, hansi reyiz hepsi güzel, kötü dersem 10 küsür senedir hayranı olduğum gruba haksızlık olur.
  
  lakin en azından kobi'nin "growls are back" yorumlarıyla bizi soktuğu sertlik beklentisini karşılamayan bir albüm olmuş. albümün sert şarkıları we do not resist ve only the dead have seen the end of war fena değil aslında ama bu yorumdan sonra sertlikle melodikliğin bir arada olduğu, disciples of the sacred oath ii, a call to awake, ocean land gibi daha şık şarkılar bekledim. beklentim de kalite olarak değil bu arada sadece müzikalite ile ilgili, yoksa saydıklarımın hayvani şarkılar olduğunu biliyorum.
  
  biraz daha dinledikten sonra yorumlarım değişir mi bilmiyorum ama mabool'un olağanüstülüğüne, el norra alila'nın delici gitar ve vokallerine, orwarrior'un her tarza hitap eden yapısına alışıkken tıpkı all is one gibi bu albüm de bana biraz yavan geldi.