la casa de papel

• sounda sıkılmadan ve yarım bırakmadan izlenebilecek bir dizi.
  farklı.
  anahtar kelime bu.
  klasik bir soygun hikayesi değil.
  geri dönüşler benim izleme ayarlarımı bozar genelde ama bunda değil. iyi serpiştirilmiş. konuyu dağıtmıyor.
  zekice bir senaryo, iyi bir kurgu, karakterlerin öyküleri fena değil. film olsaydı, daha güzel olurdu. üç saatlik filmi nefes nefese izlenirdi.
  
  edit: ilk bölümünü izlediğimde yazmıştım bunları. ikinci ve son sezonunda, son bölümü izledikten sonra, soundtrack'ı hala hafızamda iken, hikayesini çok sevdiğimi söyleyebilirim. ikinci sezonu üç oturuşta, üç gün içinde bitirdim. iyi ki bütün diziler ve filmler bu kadar iyi değil. yoksa oturarak küflenme tehlikesi var.