deadwing

• steven wilson'in da roportajlarinda belirttigi gibi hic bir zaman bilinen kaliplarda progressive olma gibi bir derdi ve amaci olmayan muhtesem grup porcupine tree adina muziklerine en ufak bir yenilik getirmeyen bir album. sert bolumlerin daha sert, yumusak bolumlerin daha yumusak oldugu ama bunlarin birbirleriyle eski pt albumlerinde oldugu kadar uyumlu olmadigi bir calisma olmus. yillar sonra gercek pt fanlari geriye donup baktiklarinda eminim ki shallow gibi aptalca yazilmis siradan metalik single'lar yerine the sky moves sideways gibi klasikleri tercih edecektir. ama hakkini yemeyelim; the start of something beautiful ve arriving somewhere but not here gerçekten çok fazla basarili ama biz pt'den çok fazla sey beklemeye o kadar alisigiz ki...
  
  pt muziginde her daim varolmus olan mainstream'e goz kirpan soundun sanirim bir miktar da olsa dengesi piyasa lehine sasmis deadwing'de bana gore. pt sounduyla uzaktan yakindan alakasi olmayan shallow gibi bir parcanin baska bir yazilma amaci olabilecegine inanamiyorum. ama major bir plak firmasi ile calisan her grubun icine dustugu bir acmaz bu.
  
  ayrica sormak istiyorum: colin edwin'in o gurul gurul akan, dinleyenin kanini kaynatan baslari nerede?? gavin harrison neden bu kadar tutuk ve monoton çaliyor davulu??? tamam, portnoy gibi çalsin diyen yok ama chris maitland'in kino'daki performansini gorunce insanin kafasini duvarlara vurasi geliyor.
  
  kanimca en kotu pt albumleri siralamasinda ust siralara oynayacak bir çalisma olmus ama hala ortaliktaki gruplardan fersah fersah iyi muzik yapiyor pt.