nezaket

• "tek kurelik dunyanin sen, varligini-yoklugunu, uzak-yakin nasil da..." diye mirildaniyor kendine. "...gelenlerin elinden olani ve azliktan ozluk ve digerlerine..." diyor. bir oda, ortasinda bir masa, masanin sag altinda bir gozluk cekmece. "...cikanlarin icinden girdigin gibi... belki de biraz abartisiz, abartisiz abartisiz!" derken coktugu tahta sandalye cekmecenin sol caprazinda. "gormediler ama ne fark eder?" sandalyede oturanin onunde bir yaprak, bir kalem, bir bardak - kalemlik niyetine - ve bir de icmek icin: "gor...me...dil...er...a...ma...nee...far...keder!" diye yazdigi gibi gulumsuyor ve tereddutsuzce siliyor "...senin ne olduguna baslamadan sonunda..." diye mirildaniyor. yapragin yaninda artik duran bir silgi. "...sokunce, belki de, acaba mi, sonra dikilir mi, gerekir mi ki..." diye bakiyor, tavana. "ne hos-cakallar" goruyor orada, yukarida, tavanda, cunku orada duruyorlar. "...gozlerini acmadan gorebildiklerinin ustune bir de acikken gormediklerinin yanina acikken ama yokken gorduklerin gibi..." diye mirildaniyor. gozunden anlik bir bulut gecti. kollarini acip yana sarkitiyor; kafasini agirliginin cektigi yone, yere. yerde dikdortgen bir cerceve, ustunde oturdugu sandalyeden "ister istemez" diye dusunuyor, tasan bacaklarinin ucunda duran ayaklarinin dibinde. "...sokulup atilmak icin sonradan dikilmenin garantisi de olur mu ki seni seni..." demek icin dogruldugunda karaliyor buluyor kendini kagida ve hesap tutmadi, sokulen takilamaz. yere egik kafasini yere sola egik konuma getiriyor, sag kulagina sag eliyle vuruyor "...cikar misiniz kibarca sorsam?" "...olmadiginda olmuyorlarin karanlik yuzunden bana dusen gokyuzu parcasi..." sandalyeden kalkip sandalyeyi kaldiriyor bir kenara ki yerde yatacak yer aciyor aslinda, bir yandan "...onum sira pesimdekiler, ama iyileriyiler..." fisildiyor. yere ceviriyor bakislarini yuzukoyun yerde yatarken. "...bilmeyecekler ama tek kureklik dunyanin varligini-yoklugunu, uzak-yakin nasil olur da senin sirtinda..." diye mirildaniyor bir yandan, bir yandan dikdortgen cerceveye uzanan eline bakiyor. cercevenin sirrinin arkasinda yuzu: pes ediyor ama reddedemiyor nekazetini.