serasker rıza paşa

• hatıratlarında 1892 yılındaki osmanlı ordusunun durumunu şöyle anlatır:
  
  “ordunun kasası bomboştu. buğday ambarlarında buğday kalmamıştı. ordunun çeşitli ihtiyaç maddeleri olan çuha, çorap, ayakkabı, kösele, fes, giyim eşyası ve hatta buğday, arpa ve yağ bile memleket dışında sağlanmaktaydı. maaşlar, son derece düzensiz bir şekilde veriliyordu ve yılda ancak beş altı aylık verilebilmekteydi.
  
  ekmekler çok fena çıkıyordu. askeri binalar çok noksan, depolar harap ve noksan olduğu gibi kalsın. subayların durumu perişandı. askerler sefil ve çıplaktı. maliye bu durumu, önlemek ve gidermek olanağından yoksundu. nereye bakılsa bir yoksulluk göze çarpıyordu”