sevgi emekti

• sevgi neydi?
  
  kardeşim beni çok seviyor lan..
  ben geç geliyorum eve genelde, hayvan gibi çalıştığım için, akşam yemeklerini, süpersonik tatlı partilerini filan kaçırıyorum hep.. kardeşim çok güzel bişey varsa yenecek ayırıyor bana hep..
  öyle bi sektirmeden, öyle bi özenle ayırıyo ki annem bıraktı artık bana yenicek bişeyler ayırmayı..
  bi anne yavrusuna, burma kadayıf ayırmayı bırakır mı? benim annem bıraktı, o derece ayırıyo kardeşim çünkü..
  
  şimdi belki "hepimizin kardeşi ayırıyo, ne var yani?!" diyeceksiniz.. ama benim kardeşimi tanısanız demezsiniz.. benim kardeşim yemek için yaşıyo, yemek yerken zevkten gözleri kararıyo çocuğun.. küçükken "gel sana sucuk yapıcam ama bizim çocuğumuz olacaksın" diye üzerlerdi benim kardeşimi.. çok zorlanırdı seçim yapmakta.. genelde de bizden vazgeçip, üzgün üzgün sucuğu seçerdi..
  
  dün yine geç geldim eve.. bademli kurabiye yemişler..
  sabah yüzümü yıkıyorum, kardeşim de uyanmış, tuvalete giricek, kapının önüne geldi..
  daha tam açılmamış gözleri, götünden düşen eski püskü pijamasıyla banyoya girdi..
  günaydın demeden, "kurabiyeleri ye! sana ayırdım!" dedi..
  
  o bikaç kurabiyeden nasıl zor vazgeçtiği, yememek için nasıl direndiği, "aslında yesem ruhu duymaz ablamın" diye ne yaman çelişkilere düştüğü bir bir canlandı gözümün önünde.. sabaha kadar, kaç kere uyanıp buzdolabına gittiği, sabah bile kurabiyeler aklında uyandığı nasıl da belliydi..
  bi ablanın yapması gerekeni yaptım; "yemiycem yıaa, sert sert hiç güzel diyil onlar" dedim..
  çişini bile unutup buzdolabına seyirtti..
  
  sevgi neydi? bademli kurabiyeden ablası için vazgeçmekti..
  
  eve giderken yarım kilo çiğköfte alıyım da gece uyanınca yesin, çok duygulandım..