miklos feher

• yedi sene önce bugün işinin başında bu dünyadan göçmüş futbolcu.
  
  futbolcuların maç esnasında ölmeleri veya ölümden dönmeleri, ölümün ne kadar yanı başımızda olduğunu görmemiz açısından çok etkileyici. hiç tanımadığınız birisi bile olsa, o anda gözler nemlenip yaşla doluyor ister istemez.
  
  birkaç saniye önce tebessüm eden birinin hemen akabinde ölmesi havsalanın alacağı bir şey değil. insan çok karmaşık bir varlık. bazen öyle bir anda terk eder ki dünyayı, o terk-i diyar edenin sanki 100 sene yaşayacağını düşünürüz birkaç saniye evvelinde.
  
  ümit özat'ın köln'de yaşadığı o talihsiz anda da benzer şeyler hissetmiştim. mondragon ile daum'un ağlaması, insanların alkışları, kiminin şaşkınlıktan konuşma becerisini kaybetmesi, sanki o futbol maçının o an için gereksizmiş gibi görünmesine sebep oluyordu.
  
  ve ölüm hayattan çok daha fazlasını istiyordu.