sans toit ni loi

• bence o kadar politize olmuş bir film değil. week end'e bak mesela, godard çığırtkanlık düzeyinde politika yapıyor. agnes varda işin biraz daha sakin tarafında sanki; varoluş, kimlik ve postmodern toplum varda'nın spektrumunun çeşitleri, güzellikleri.
  bir de filmde mekanik bir kurgu var gibi, her sahne hesaplanmış, uzun uzun düşünülmüş; bu mekaniklik iyi mi kötü mü bilemiyorum; değişir yani. ama etkileyici olduğu kesin. mona'yı tanıyormuş gibi yapıp bir şeyler söyleyen insanların onu ne kadar tanıyamadığını da bilmiyoruz çünkü biz de bilmiyoruz ki mona'yı ne kadar tanıdığımızı. ayrıca o insanların da mona'nın özgürlüğüne atfedip özendikleri o yalnızlık, aslında ironik olarak tam da yaşadıkları ve belki de acısını çektikleri bir mefhum.
  son olarak kişisel menkıbe midir insanı yaşama bağlayan, bir amaç uğruna mı yaşar insan yoksa toplum dışılık imkansız mı ve toplum varoluş sebebi mi mecburen? bunları düşündürmesi bile güzel bir şey bu filmin. başyapıt.