petersburg

• dostoyevski’nin gözünden petersburg’a bakalım;
  
  “bizim petersburg’un doğasında açıklanamaz, heyecan verici bir yan vardır; baharın gelişine yakın, doğa bütün kudretini, mavi göğün ona bahşettiği bütün güçlerini salıverir, serpilir, saçılır ve türlü türlü renklere bürünür... ister istemez, ufacık tepecik ve çelimsiz bir kızı andırır; siz ona bazen acıyarak bazen bir merhamet duygusuyla bakar, bazense bakmaya tenezzül bile etmezken, o bir gün aniden, mucizevi biçimde, anlatılamaz, göz kamaştırıcı güzelliğe bürünür; siz ise sersemlemiş, allak bullak olmuş vaziyette kendi kendinize sorarsınız: o kederli, tasalı gözleri hangi güç böyle keskin bir ışıltıyka tutuşturmuş olabilir?”
  
  ne kadar nahif ve etkileyici, değil mi?