agnes varda

• fransız yeni dalgası'nın^* nevi şahsına münhasır kadın yönetmeni (1928-2019). brüksel doğumlu, asıl ismi arlette varda (izmir doğumlu bilge yanco amca'ya göre grek kökenlerinden ötürü soyadlarının aslı vardas). savaş zamanı brüksel'den güney fransa, sète'e yerleşen bir ailenin çocuğu. önce fotoğrafçı, sonra sinemacı-belgeselci. kendinden neredeyse 30 yıl önce ölen eşi (öleyazan eşinin çocukluğunun filmini de yapmıştır^*), fransız müzikali ustası yönetmen jacques demy'yi "ölülerin en sevileni" gibi çok hoş bir ifadeyle yâd eden geçtiğimiz yüzyılın -ve bu yüzyıl başının- salt sinemayla sınırlandırılamayacak önemli sanatçılarından, ve dahi kadın hakları için çalışmış aktivistlerinden biri. sinemayı şöyle tanımlamıştır: "az ya da çok karanlık veya renkli görüntülerin bir yerden gelen ışığı durdurması." düpedüz metafizik bir tanım. şunu da söylemiştir: "sinema benim evim. galiba hep sinemada yaşadım." (bkz: sinema kulübesi)
  
  ilk filmi la pointe-courte (paralel yaşamlar olarak türkçeye çevrilmiştir), yeni dalga'nın da ilk filmi kabul edilmiştir. birbiriyle ilgisiz iki ayrı hikâyeyi anlattığı için sahiden paralel bir filmdir; sète'in bir mahallesinde geçer, adını da bu mahalleden alır.
  
  5'ten 7'ye cleo, mutluluk^*, yersiz yurtsuz^* gibi feminist vurgulu filmler yapmıştır bu kişikızı. jean-françois millet etkili toplayıcılar ve devamı ise, kendisi de bir imge toplayıcısı olan varda'nın şahane bir şiirsel-politik belgesel serisidir. agnès varda'yı daha iyi tanımak isteyenler, "agnès'in sahilleri" adlı kendi üzerine çektiği enfes belgeseli ve "agnès, varda'yı anlatıyor" anlatısını da izleyebilirler. izlemeliler. tabii, kara gözlüklü jr ile yaptıkları visages villages'i de.
  
  "denize bakan tüm insanlara odysseus diyorum."