scener ur ett aktenskap

• kadın erkek ilişkilerini bir belgesel tadında anlatan film. bergman'ın sinematografisinde önemli yer tutan yakın yüz ve el planlar bu filmde de kendini gösterir. çünkü berman'a göre insan duygularını en iyi bakışlar ve eller anlatır. film bir oda sineması örneğidir. bu açıdan mizansen ve dialogları çok güçlüdür. sahnelerde yer alan objeler en ufak ayrıntısına kadar düşünülmüştür. bir yönetmen için zorlu bir sınavdır oda sineması. bergman'ın oda sinemasındaki gücü bugüne kadar yazdığı ve sahnelediği 100lerce tiyatro oyunundan gelmektedir. film boyunca; ayrıntılardan hızlı zoom out'lar ile açılmalar, sert pan ve tilt hareketleri vardır. bu kamera hareketleriyle oda sinemasının durağan ve dialoglarla yoğun atmosferinde gevşeyen izleyiciyi hayata geri döndürür. bergman iyi bir hikaye anlatıcısıdır. bu özelliğini de annesinden aldığını söyler. duyguları, değişik ruh hallerini çok farklı ve kendi üslubuyla betimler.
  
  film baştan sona yukarda da yazdığımız gibi bir belgesel tadında ilerler. bu açıdan izleyiciyi içine daha çabuk alır. iki karakterin hayatları ve kişilikleri üzerinden evlilik, umut, yaşam, aşk gibi temel kavramlara sorular aranır. bu kavramların anlatımında yönetmen hala belgesel üslubunu sürdürür ve konuya tarafsız yaklaşır. iki karakterin de bu kavramlara ilişkin görüşlerini tarafsızca verir. karakterlerin gel gitleri, kararsızlıkları ve geçmişleri filmin ilerleyen sahnelerinde (özellikle marianne'nin) aktarılır. anlattığı iki karakterin dışındaki insanların sahnelere ve sekanslara girmesine izin vermez yönetmen. bu; filmdeki karakterlere daha fazla odaklanılmasını sağlar. filmde yer alan plan sekanslar ile izleyicinin başka düşüncelere odaklanması engellenir. aslında filmde bergman izleyicinin sabit planlar, yakın yüz planlar, çok az sayıdaki ayrıntı plan ile karakterlere(yani kendisine) odaklanılmasını istemiştir. iyi bir anlatıcı olan bergman yine anlatacak çok şeyim var. burda oturun, bi yere kaybolmayın der gibidir.