la vie de jesus

• bruno dumont'un 1997 yapımı, sosyal gerçekçi ilk filmi. ken loach filmlerinde izlediğimiz bir sosyal gerçekçilik değil bu. sesini yükselten, kavga eden, küçük düşürülen, hakkını isteyen bir işçi sınıfı yok. insana dair hemen her şeyin, boş suratların, ifadesiz gözlerin ve sessizliğin arkasına saklandığı; kuzey fransa kırsalındaki boş sayılabilecek bir şehirde, anlamsız hayatlarını anlamlandırabilmek için motosikletle turlayıp, mekanik seksle günlerini geçiren, korkunç bir boşluk duygusuyla kuşatılmış bir teenager hikayesi.
  
  dumont, yine camille claudel 1915'teki gibi hiç müzik kullanmadan ve çok az diyalogla çekmiş bu minimal filmi. banal bir aşk hikayesinin bir trajediye dönüşümünü göstermek için, toplumun altında yatan ırkçılığı boşluk duygusunu vurgulayarak anlatıyor. evet, neo-liberal sistemin öğüttüğü orta sınıfa bakışı ken loach'u anımsatsa da, hikayesini görsel anlatımla aktarması açısından bresson filmleriyle çok daha büyük bir benzerliğe sahip dumont sineması.
  
  filmin ismi, ernest renan adında 19.yy'da yaşamış bir tarihçinin, isa'nın dünyaya inerek gündelik hayata karışmasını ve -mucizevi güçlerini kullanmadan- sıradan bir insan olarak mesajını yaymasını anlatan aynı isimli kitabına dayanıyor. tabii tüm hikaye ters yüz edilerek, iyiliğin ve kötülüğün kaynağının peşinden koşturuyor izleyiciyi dumont.