ode to a nightingale

• eskileri karıştırırken denk geldim. en az bir 8 yıl olmuş tanışalı. john keats'in hayatının bir kesitini izlememize vesile olan bright star adlı film sayesinde öğrendiğim şiir idi. filmde, john keats'i ben whishaw oynuyordu. dolayısıyla, bu şiiri de ben whishaw'ın sesinden dinlemek mümkündü. o zamandan bu zamana, ara ara açar dinlerim bu kaydı. şiiri her şeyiyle anlayabildiğimden de değil zira keats'in dili bana biraz ağır geldi; ama buna rağmen şiir beni bir yerlere götürüyor. tabii, ben whishaw'ın sesinden de kayıttaki seslerden de etkilenmiş olabilirim. sanki dilini hiç bilmediğim bir şarkıyı dinliyor gibi dinliyorum bazen.
  
  sonra, "but being too happy in thine happiness"i hissetmek ve bunu ifade etmek müthiş değerli değil midir? evet, gereksiz bir romantik olduğum doğrudur.