hesabın var mı? giriş yap

  • benimkisi şöyle birşeymiş. anladığım kadarıyla, hayat 1.5 yaşındayken hiç de fena değilmiş benim için.

    büdüt: böyle güzel tepkiler geleceğini tahmin etmiyordum, teşekkürler a dostlar. soranlar için söylemiş olayım, avşa adası'nda olmuş bu komik olay. :)

  • bir süredir melodisi alıp sözlerini türkçeleştirerek okuduğum eser.

    de!
    de get!
    de get lan!
    de get lan burdan!
    de get lan burdan lan kime diyorum aloo

    a-bi neden kızıyosunki
    ben sa-na-şim-di neyaptım

    aaaaaaaay ayy ayyyy(arka fon da brutalle "üstüme iilik sağlık")

    a-bi ne-den kızıyosun-ki
    ben sa-na-şim-di neyaptım

    aaaaaaaay ayy ayyyy(arka fon da brutalle "üstüme iilik sağlık")

  • torunlarına anlatacak hikayesi var artık.

    - o sıralar dünyanın en iyisi messi.

    + eee dede

    - baktım çekti adamı, gel dedim verdim messi'ye sarıyı. görsen rengi gitti çocuğun.

  • gün geçmiyor ki yeni bir gariplik yaşanmasın!

    dün akşam fox tv'de maymunlar cehennemi başlangıç filmi gösteriliyordu. maymun ekrana gelince farkettim ki, bizim ufak fırlama ekrana kilitlenmiş, tüyler kirpi gibi olmuş, gözler kamyon sellektörü gibi açılmış. hatta maymuna yakın çekim yapılan sahnede birden öyle gerildi, gözleri öylesine büyüdü ki, lan benim görmediğim ne görüyor demeye başladım. ama asıl gariplik sonrasında yaşandı.

    maymuna yakın çekim yapılırken bizim gergin kedi, kafasını kaldırıp bana bakmaya başladı. bir bana bakıyor bir maymuna. bir bana bir ona. ben zannetti zaar. dellendim. kerataya bak lan!

  • müthiş bir şeydir yav. düşünsene kız. kızzz.... ulan iliğim kemiğim kurur be.
    galiba bu yüzden bir kızla aynı evde yaşamıyorum.

  • her şeylerini pazarlamakta dünya birincisi olan italyanlar'ın arşa çıkardıkları mutfaklarının, bence en zayıf olan kısmı tatlılar. italyan yemeklerine diyecek lafımız yok, ama tatlılar malesef yüzeysel ve basit. ortalama bir pastane ya da kafeye girdiğinizde göreceğiniz hep bisküvi (pastanede beğenip almadığınız türden kuru pasta) ya da hamur içi kremalı bir şeyler oluyor. koca koca insanlar, çocukların bile beğenmediği, içinde marmelat olan kuru pastaları (occhi di bue, öküz gözü) sabah kahvaltısı niyetine yiyorlar bayıla bayıla. kurabiyelerden bence en güzeli, brutti ma buoni. tam olarak "çirkin ama tadı güzel" anlamına geliyor ismi. beze hamuru ve fındık ile yapılıyor. bir de toscana'nın meşhur cantuccini'si var, ki o vin santo ile birlikte tüketilir, sert ve bademli olur, kuru meyveli de olabilir, güzeldir.

    en çok bilinen tatlı tiramisù'dan bahsedelim. tam olarak "tira mi sù" yani beni yukarı çek/beni ayağa kaldır anlamına gelen bu tatlı malum pek meşhur. bizde kedi dili denen savioardi adlı hafif bisküviler, şekerli soğuk kahvede yumuşatılır; şeker, yumurta ve mascarpone ile yapılan krema ile kat kat döşenir, üstüne yiyeni boğacak kadar kakao dökülür ve voilà. tiramisù'nun, takdir edersiniz ki artık envai çeşidi, aromalısı, meyvelisi, antep fıstıklısı vs yapılıyor. roma'ya giderseniz meşhur pastane pompi'de oturup denemelisiniz. gerçi romalılar artık eskisi kadar güzel yapmadığını söylüyorlar ama yine de iyi. benim en hoşuma giden, bazı mekanların deconstructed olarak getirdiği tiramisù; bir tabakta bisküviler, yanında minik caffettiera içinde kahve ve yanında krema ayrı ayrı geliyor, kendiniz yapıyorsunuz.

    gelelim bir diğer çok bilinen tatlı panna cotta'ya. panna cotta literally pişmiş krema demek. muhallebi diyoruz biz. ama italyanlar jelatinle yapıyorlar genelde, o yüzden kıvamı farklı oluyor. bunun da üzerine meyve konulabiliyor, muhallebi işte her şey gidiyor.

    benim bayıldığım, napoli'ye özgü tatlılardan la pastiera napoletana. turta hamuru içinde pişmiş buğday ve ricotta peyniri ana malzemeleri ama bunu muhteşem yapan detay portakal çiçeği aroması. paskalya dönemi'nin meşhur tatlılarından olan la pastiera'dan buram buram portakal çiçeği kokusu ve tadı geliyor, harika bir olay. napoli'ye giderseniz, yüz küsur yıllık meşhur pastane scaturchio'da deneyebilirsiniz. gerçi oradakilerin suratsızlıklarına ve yavaş servisine uyuz oluyorum, o da ayrı.

    yine napoli'den devam edelim; babà al rhum. babaaa diye vurguyu son a'da yaparak telaffuz ediliyor. mantar şeklinde sünger kek, romlu şuruba batırılıyor. seveni çok.

    italyanlar kek ve pastaya torta, turtaya da crostata diyorlar. crostata genelde vişne veya kayısı marmelatı ile yapılıyor, nutellalı olanı da var. benzer olarak içi limon aromalı kremalı nenemin turtası yani torta della nonna var. onu da üzerindeki çam fıstıklarından ayırt edebilirsiniz.

    bir de cornetto ve türlerinden bahsetmek istiyorum. aslında ekmek ya da hamur işi kategorisinde değerlendirmek belki daha doğru olur ama içinde tatlı, üzerinde bal olan hamur benim için tatlıdır. fransızların croissant dediği şey italyanlarda cornetto (küçük boynuz). sade olabilir, içine marmelat, pastacı kreması, nutella koyulabilir. farklı şekillerde de olabilir. bunlar kahvaltı içindir, cappuccino yanında tüketilir. napoli civarında sfogliatella isimli bir varyasyonu var, o da kat kat hamur içinde ricotta peynirli bir harç ile yapılıyor. onun da küçüğü büyüğü var, isimleri farklı farklı. hamur yaprak yaprak açılmışsa sfogliatella riccia, yekpare ise frolla, biraz büyüğü aragosta (ıstakoz) falan filan.

    bayram zamanlarına özgü tatlılar da var; örneğin noel zamanı ortaya çıkan pandoro ve panettone isimli kekler. pandoro (pan d'oro - altın ekmek) verona'dan çıkmış yumuşak puf puf bir kek. sekiz köşeli yıldız şeklinde ve yüksek olarak yapılır, enine dilimlenip aralara krema koyulabilir. panettone ise milano kökenli üzümlü bir kek. paskalya döneminde ise colomba diye bir kek çıkar, güvercin şeklinde yapılır.

    carnevale yani karnaval zamanı ortaya çıkan tatlılar da var, bunları sadece şubat-mart aylarında bulabiliyorsunuz. adına chiacchiere ya da frappe ya da bugie denen, çok ince hamurun kızartılması ya da fırınlanması ile yapılan, üzerine pudra şekeri veya çikolata dökülen bir güzellik var. castagnole ise sünger hamurun kızartılıp üzerine pudra şekeri dökülmesiyle yapılan minik topların adı. daha da minik toplar kızartılıp şuruba batırılır, üzeri de renkli şekerle süslenirse adı struffoli oluyor.

    italya'da babalar günü 19 mart'ta kutlanır, aziz san giuseppe'yle ilişkilendirilir. bu güne özel bir de tatlı vardır: zeppole di san giuseppe. halka şeklinde sıkılan hamur fırınlanır, üzerine krema sıkılır, tepesine vişne kondurulur.

    cannolo siciliano ise adı üstünde sicilya'dan gelen, güzel ama ağır bir tatlıdır. ince hamur tabakası rulo yapılıp kızartılır, içi ricotta ve krema karışımı ile doldurulur, ucuna şekerli meyve parçası konur. sicilya'da antep fıstığı çok fazla tüketilir, sadece tatlılarda değil tuzlularda da kullanılır. aynı zamanda badem de çok kullanılır, badem ezmesi (marzapane), badem ezmesinden gerçek meyvelere benzeyecek şekilde yapılan martorana, ve de acıbadem kurabiyesine benzer kurabiyeler yapılır. bir de meşhur cassata'ları vardır. pandispanya keki ricottalı krema ile doldurulur, üzeri glaze yapılır, sonra meyvelerle süslenir.

    fındığıyla meşhur piemonte yöresinden torta di nocciole ve monte bianco (mont blanc) var. torta di nocciole bildiğimiz fındıklı kek, monte bianco da içi kek üzeri bollll kremalı, üzerinde ince ince kestane ezmeleri olan bir tatlı.

    yaz sıcağında tüketilen buzlulara da değinmek istiyorum. sicilya'dan granita'ya, sorbet'nin büyük parçalı olanı diyebiliriz. limonlu ve kahveli olanı klasiktir, sicilyalılar bunu brioche denen tatlı açma ile yerler. grattachecca ise roma'ya özgü bir tattır, elle rendelenen buz üzerine şurup ve meyve konur, 40 derece hissedilen temmuz sıcağında iyi gider.

    bütün bunlardan hariç, bence en güzeli gelato, yani dondurma. bakin, bu konuda iyiler işte. iyi malzemeyle, doğal tatlarla harika dondurmalar yapıyorlar, kötü dondurma bulmak zor. eğer dondurmaları çok kabarık duran, çok krem şanti gibi duran bir dondurmacı görürseniz oradan almayın, gerçek dondurma öyle kabarık, kocaman durmaz.

  • merhaba,

    sözlük içinde entry’lerinden yola çıkarak varlıklı kadınları hedef alan, maddi ve manevi suistimalde bulunan bir çetenin varlığı iddiası tarafımıza ulaştı. konu ile ilgili tarafımıza başka bir bilgi iletilmediği için olayın doğruluğundan şüpheliyiz. ancak, konunun hassasiyeti sebebiyle tüm boyutlarıyla araştırılması için söz konusu ihbarı emniyet güçlerine ilettik, sürecin takipçisi olacağız.

    siber zorbalığa karşı tüm kullanıcılarımızı uyarmak isteriz. böyle bir durumla karşılaştığınız takdirde kolluk kuvvetleri veya adli makamlarla iletişime geçmenizi önemle tavsiye ederiz.

  • üst not: yazarlık hayatımın en uzun yazısı olabilir bu. ciddi bir emek var, sırf üstte kalsın diye gece yarısı yolluyorum, normal bitme tarihi 22:32. devamını okuyayım'a basmadan önce bir düşünmek isteyebilirsiniz.

    edit: ulan tottenham'ın turlamasına kurban gitti. neyse gidecekse böyle kurban gitsin.

    modern nba'e entegre olmadıkça başarılı olamayacak ama bir türlü de modern nba'e uyum sağlamaya yanaşmayan takım.

    meşhur laf vardır, bilirsiniz batının iyi yanlarını alacaksın diye. lakers'ın yaptığı şu an tam olarak bu ama iyi yanları yerine işine gelen yanlarını alarak yapıyor. yeniden yapılanan bir takıma iyi bir gelişimci koç, iyi bir menajer ve kaliteli bir genç çekirdek gerekir, golden state warriors yükselişinden beri formül bu. lakers'a göre ise yeniden yapılanma için genç çekirdek gerekir, gerisi illa bir şekilde hallolur. lakers yönetiminin miadı 2013'te kobe bryant'a o yüklü kontrat verildiğinde doldu maalesef. kobe bryant efsane oyuncudur, lakers büyük takımdır vesaire ama aşil tendonunu koparmış 35 yaşında bir oyuncuya 2 yıl 48 milyon dolarlık kontrat verilmez. hadi verildi diyelim, 2014'ten itibaren lakers'ın odağının yeniden yapılanmaya kayacağı açıktı. draftten julius randle'ı seçtikten sonra kobe'ye ölümüne vefalı davranan yönetim son 2 şampiyonluktaki en büyük pay sahiplerinden olan pau gasol'ü kışkışladı (bu yüzden 2015'te marc gasol lakers'ı reddetti, bu da dipnot olsun) ve yerine sign and trade'le carlos boozer'ı getirdi. şu hamle bile takım kalitesinin düştüğünün, lakers'ın yeniden yapılanmaya gideceğinin kanıtıydı, hatta artırıyorum 5 sene önce pau gasol'ü formunun zirvesindeyken kwame brown vererek alan mitch kupchak'ın çağdışı kaldığının da emaresiydi. o sezon koçluğa byron scott gibi modern koçluktan uzaklaşmış bir adamın sırf kobe'nin torpiliyle getirilmesi bile rezaletti.

    2014-2015'i de sürüne sürüne geçtik diyelim, şimdi geldik 2015 yazına. draftten d'angelo russell'ı seçmişsin, randle sakatlıktan dönecek, daha bir de ikinci turdan seçip parlattığın jordan clarkson var. malzeme dişe dokunur, senin şimdi yapman gereken kadroya veteran ve iyi yan parça doldurup bu gençleri pişirmek ve oluşturduğun temelle hayallerini süsleyen kevin durant'e yanlamak. ama gene anlaşılmaz hareketlere devam edildi, lakers tarihinin en kötü sezonunu geçirten koçu tutmaya devam etti. serbest piyasadan roy hibbert getirildi, nick young'la sözleşme yenilenirken lou williams kadroya katıldı. (buradaki lonzo ball fanboyu arkadaş bu hamlelerin hepsini eleştiriyordu, hepsi de katıldığım eleştiriler. şimdi ise o kimliğinden uzaklaşmış vaziyette tabii) bu kadar tuhaf kadroyla sezon geçer mi, geçmez tabii. lakers tarihinin en kötü sezonunu yaşadı ve koca sezonu 17-65'le bitirdi. bu rezilliği güç bela kobe bryant'ın jübilesiyle örttü, o da olmasa ne olurdu bilemem.

    ve geldik lakers'ın ilk defa aşağılandığı, ne kadar düştüğünü anladığı yaz olan 2016 yazına. 2015 yazında hedefi kevin durant olan ve sırf onun uğruna önüne gelenle 1'er yıllık sözleşme imzalayan takım kevin durant'le görüşemedi. nba tarihinin en büyük iki camiasından biri olan los angeles lakers kevin durant'le masaya bile oturamadı. ne demek lan bu?! rezillik sadece onunla sınırla kalsa iyi, demar derozan'dan tut adamakıllı sadece 2 sene performans veren hassan whiteside'a kadar ilgi çeken kimse lakers'la görüşmedi. reddedilse gene iyi, görüşme bile yapılmadı. ve artık lakers'ın ne kadar demode şekilde yönetildiğinin kanıtı olan, mitch kupchak'ın lakers kariyerinin selasını veren timofey mozgov ve luol deng kontratları imzalandı, lakers bu ikiliye 4 yıl boyunca yıllık 34 milyon dolar vermeyi kabul etti. batı konferansı'nın en büyük takımının düştüğü nokta buydu 2016 yazında.

    ve işin komik yanı, mitch kupchak görevinde kalmaya devam etti. bu bile acziyettir, bu bile demodeliktir. lakers çok geriden takip ediyordu artık nba'i. 2016 draftinden brandon ingram seçildi, koç olarak golden state warriors'ta yardımcılık yapıp sezona 16-0'lık başlangıçla giren luka walton getirildi ama hala hatalı yönetim devam ediyordu. yeni gelmiş olsalar da koç ekibi russell, ingram, randle çekirdeğine bir şey katabilecek bir ekip değildi. hala kötü gidişat bitmeyince sonunda mitch kupchak ve jim buss kovuldu. onların yerine ise magic johnson ve rob pelinka ikilisi getirildi. sonunda kulübün sahibesi jeanie buss bile kardeşi jim ve sağ kolu kupchak'ın saçmalıklarına dayanamamıştı.

    ama lakers'ta isimler değişse de kafa yapısı değişmemişti, bunu son 2 senede de görmek mümkün. 2017 haziran'ında mozgov'un devasa kontratı d'angelo russell'la beraber yollanarak sözleşmesi 2018'de biten brook lopez ve draft hakkına çevrildi. bu da lakers'ın "nükleer kış" olarak tarif edilen 2018 serbest piyasasına maaş boşluğu ile girmesini sağlıyordu. buraya kadar her hamle doğru ama buradan sonra dananın kuyruğu koptu. d'angelo russell bu takımın draftten seçtiği en hazır oyuncuydu ve yollanması demek yeniden yapılanmanın bitmesi demek olmalıydı. chicago'da ya sabır çeken jimmy butler ve indiana'da gemileri yakmış paul george için girişimlerde bulunulmalı, 2018'de de ona göre bir kadro kurulmalıydı. ama lakers yeniden yapılanmaya devam etmek istedi ve lonzo ball'u seçti. ve lakers için kırılma anı da bu oldu. paul george'un getirildiği bir lakers her oyuncuya cazip gelebilirdi. genç oyuncuların kendini bulması nereden baksan 2-3 sezon alıyor, anthony davis ve damian lillard gibi istisnalar haricinde böyle bu. ve sen 2018 serbest piyasası için niyetini belli etmiş durumdasın, ona göre cazip bir takım kurman gerekiyor. olası bir playoff yarışı ve yıldız oyuncu demek los angeles şehrinin gücüyle birleştiği zaman banko yıldız oyuncu demek. ama yeniden yapılanmayı tercih etti magic johnson ve yeni yönetim. 2017 drafti yetenek kaynıyordu ama yetenek kaynayan draftler aynı zamanda inanılmaz tehlikeli oluyor. bill simmons bu konuda 2014 draftini çok işledi, bu kadar çok 1 numara adayı varken (wiggins, embiid, exum, parker-embiid dışındakiler toz duman oldu) yapılması gerekenin takasla asset alıp aşağı inmek olduğunu yazdı çizdi adam. bence 2017 drafti de böyle bir draftti ve lakers bu drafte hiçbir şekilde girmemeliydi. gard olarak lonzo, fox ya da smith jr seçebilirsin, smith jr lisede çapraz bağ koparmış (atletik oyuncu için handikap), fox ise %23'le üçlük atıyor, lonzo ball'un ise şut stili sakat. seçme, daha iyi. bırak başkası uğraşsın adamdaki cevherle. senin amacın 2018 serbest piyasası ise bir an önce hazır olman lazım ki tercih edilebilir ol. 1 senelik zamanın var, randle belli bir düzeyde kalmış, ingram çok ışık vermemiş, clarkson'la nance jr desen potansiyelleri belli. senin yapman gereken amiyane tabirle bozuklukları tümlemek.

    ama lakers bunu da yapmadı ve üzerine 2018 piyasası için maaş boşluğunu daha da artırdı, clarkson ve nance jr'ı yollayarak clarkson'ın 2020'ye kadar olan 2 yıl 25 milyon dolarlık kontratından da kurtuldu. bu esnada takım karıştı, lonzo beklentileri karşılayamadı, ingram istikrarsız oynadı. randle ise nance jr gittikten sonra kariyerinin en iyi dönemini geçirdi. bir de 2017 draftinin ortalarından kyle kuzma ve josh hart seçildi, onlar da fena çıkmadı. geldik 2018'e. gençlerle iyi kötü gelmişsin bir yere. yapabileceğin iki senaryo var, ya gençlerle devam edeceksin ve gene orta halli rol oyuncuları alacaksın ya da yine yeniden yapılanmayı bitireceksin ve kazanmaya başlayacaksın. lakers öyle saçma bir iş yaptı ki aklınız durur. lakers 34 yaşındaki lebron james'i kadroya kattı. lebron james iyi kötü efsanesini oluşturmuş ve daha da güçlendirmek için lakers'a gelmiş. bu ne demek, lebron james'in kariyerinde kısa sayılabilecek bir dem kalmış ve şampiyonluğa oynayacak demek. ama bunu yaparken süper zeka yönetim takımdaki tüm potansiyelli oyuncuları tuttu, tek ciddi ışık veren oyuncu olan julius randle'ı ise takımdaki pivot yokluğuna rağmen tutmadı. güler misin ağlar mısın? 2017-2018'in lakers'ın son 3 sezonunun açık ara en iyisi olmasının en önemli sebeplerinden birisi randle'ın takas bitiminden sonra gösterdiği performansken ve enes kanter'e veya evan turner'a yapılan manyakça teklifler gibi bir teklif yapılmamışken randle'ın tutulmaması açıklanamaz. benzer bir şekilde geçen sezon ribaund zaafı dışında faydalı bir oyuncu olduğunu ortaya koyan ve 3 milyon dolardan öte teklif bulamayan brook lopez'in tutulmaması da açıklanamaz cinsten. zaten ikisi de yeni takımlarında son derece iyi performanslar ortaya koydular bu sezon.

    neyse sezona girildi, bir mağlubiyet serisi bir galibiyet serisi derken lakers herkes birbirinin ensesindeyken konferans 4.lüğüne kadar yükseldi. bu sezon için filmin koptuğu yer de chrsitmas day'de yapılan golden state warriors maçı oldu. bu maçta lebron james sakatlandı ve lebron james'in yokluğunda potansiyelli gençler resmen şamar oğlanına döndü. bunlar şamar oğlanına dönünce lebron james pabucun pahalı olduğunu gördü ve sezon başında menajeri rich paul ile anlaşan anthony davis'in takas edilme isteğini açıklamasıyla tüm gemileri yaktı. bu da lakers için başka bir rezillik oldu. bütün sezon dalgalı ve yetersiz performans gösteren gençlerle anthony davis gibi mvp kalibresinde bir ismi almaya çalıştılar ve tarihi bir bozguna uğradılar. new orleans pelicans menajeri en son magic johnson'ın telefonlarına çıkmamaya falan başladı. herkesle takır takır takas yapan new orleans pelicans'ın şu hareketi çektiği belki tek takım olma başarısını gösterdi lakers böylece. durmak bilmeyen bir baskı ile anthony davis'i kapmaya çalıştılar ama pelicans magic johnson'ın blöflerini gördü ve yemedi. ondan sonrası ise lebron james'in iyice gevşemesi ile bitirilen bir sezon oldu. playoff beklentisi ile sezona başlayan takım geçen sezonki galibiyet sayısını sadece 2 artırabildi ve playoffa kalamadı.

    şu 6 sene boyunca sürekli bir plansızlık ve bir kaos ortamı hakim olmuş durumda lakers'ta. çağdışı yöneticiliğin zarar verdiği ve bu zararı kapamak için alelacele ve görece modern hamleler yapan bir takım hüviyetinde lakers. bir nevi osmanlı imparatorluğu gibi yani. 1700'lü yıllarda osmanlı da geride kaldığını görüyor ve işine yarayanı alıyordu ama ülke içi odaklar sebebiyle tam manasıyla gelişemiyordu ve yerinde sayıyordu. lakers'ın durumu da aynı bu. jeanie buss bu takımı hala aile şirketi gibi yönetebileceğini sanıyor ve inatla lakers geçmişi olan isimlere görev veriyor. ama artık işler eskisi gibi değil, eskiden lakers zaten kral olduğu için ne olursa olsun başarılı olması daha kolaydı. ama maaş olayının dengelenmesi ve artık milwaukee, detroit, minnesota gibi şehirlerin globalleşme sayesinde kıyıda köşede kalmaması sayesinde her takım belli bir güçte. en çağdaş örneklerden biri, minnesota timberwolves 2017'de logosunu değiştirdi ve uzakdoğu pazarına açılmayı başardı. ki o zaman bu takım nba'in en uzun süre playoff göremeyen takımıydı. ona rağmen minnesota'nın dahi bu pazara açılabilmesi demek işlerin değiştiğinin en önemli göstergesi. millet bir 10 sene önce bu pazara açılabilmek için yi jianlian'ı falan draft etmek zorunda kalıyordu. ama globalleşme öyle bir boyuta ulaştı ki sizin parasal olarak forsunuz eskiden 10 gömlekse şu an 3-4 gömlek. takımı doğru yönettiğiniz ve lüks vergisini abartı bir şekilde aşmadığınız sürece zarar etmeniz zor.

    lakers bunu göz ardı etti, "biz los angeles lakers'ız, illa alırız birilerini" diye düşündü. ama hem oyuncuların daha hızlı bir şekilde başarı istediğini (2015'te lamarcus aldridge'in lakers yerine ufak şehir takımı spurs'ü tercih etmesi) hem de artık göz önüne gelmek için los angeles, new york gibi şehirlere gitmek zorunda kalmamalarını göz ardı etti. bu şehirler tabii ki bir oyuncu için para demek, sponsorluk demek ama artık hepimizin elinin altında instagram var, lebron james'in bet sesiyle annesine "mutlu yıllar sana" diye şarkı söyleyişini bile duyabiliyoruz. (lebron hayranları laf etmesin, adam çok içten söylüyordu ama adamın sesi bet, yapacak bir şey yok) marcus morris'in çocuğundan tut, jae crowder'la d'angelo russell'ın büyükannelerine kadar her şeyden haberdar olabiliyoruz. eskiden kim marcus morris gibi rol oyuncularına dair bir şeyler bilirdi? ikizi markieff morris ile birbirlerinin yerlerine sınavlara girdiklerini dahi biliyoruz ya. bu adamların daha fazla spot ışığına gerçekten ihtiyacı var mı? bunun antitezi olarak kawhi leonard örneği verilebilir ama san antonio spurs tüm nba'in bu konudaki en müstesna iki takımından biri, öbürü de mormon kenti salt lake city'nin takımı utah jazz. onun dışında geri kalan 28 takım epey göz önünde ve üstüne üstlük takımlarının yükselişiyle houston, san francisco, toronto gibi nba için yeni büyük pazarlar da ortaya çıkmaya başladı, bu pazarlara ileride belki de seattle (geri dönerse), las vegas, kansas city gibi şehirler de eklenecek. bu da büyük pazar takımlarına alternatif yaratan başka bir durum. sen başarılı değilsin, alternatifin de var, o zaman tercih edilemezsin ki. yıllar yılı ingiliz futbolunun en büyüğü olan liverpool bile 2010-2015 arası fetretle kendine reset attı, klopp'un başarıları ve düzgün yönetimle yeni topluyorlar ortalığı. senin yapman gereken de tam olarak bu.

    ama tutup da tyronn lue gibi bir basiretsizi getirirsen, 2 senedir ne yaptığı anlaşılamayan rob pelinka'nın yerine iş bilen birini tutup getirtmezsen ve sırf lakers'la bağlantılı diye iş bilmez adamlarla iş yaparsan sonun bu olur. artık nba takımı yönetmek hata kaldırmıyor. hem iyi koç hem iyi yönetici lazım. bir zamanlar lakers'ta ikisi de vardı, mitch kupchak 2000'lerde kraldı, phil jackson'ı anlatmaya gerek bile yok. ama 10 senede tarihinin gölgesi altında kalan bir takım oldu lakers. yapılması gerekenler belli, umarım yapılır da gelecek sezon kanser olmayız.