max beckmann

• alman dışavurumculukakımının temsilcilerinden.(bkz: ekspresyonist)
• 1910-1940 arasi cizdigi karakalemlerde bir cok zamani siyasi liderini karikatüre varmadan mizaha almis alman, ayrica osmanli feslerini ayri bir sever.
• - siyah, sert çevre çizgileri sanatçının resimlerinde mekanı bölümlere ayırıyor. bu resimler savaş, işkence ve şiddetin egemen olduğu bir toplumu ve dönemi yansıtıyor. beckmann'ın 1930 ile 1950 arasında tamamladığı üç kanatlı dokuz tablo, çocukluğundan sürgün dönemine kadarki yaşamından çeşitli sahneleri canlandırıyor. sanatının ana dokusu her zaman kendisi olmuştur. beckmann o yıllarda frankfurt/main [frankfurt am main], amsterdam, st. louis ve new york kentlerinde yaşadı. 1925 yılından itibaren, 1933 yılında naziler tarafından işten çıkarılıncaya kadar frankfurt'daki städelsches kunstinstitut und städtische galerie'yi yönetti.
  
  kaynak: ünlü almanlar ve kentleri, federal alman hükümeti basın ve enformasyon dairesi, 1995.
• salcali, kalcali, überdimensional memeli resimleri takdire sayan ressam:
  http://tinypic.com/view.php?pic=2mfm3pc&s=6
• deyim yerindeyse 1. dünya savaşı yıllarında ekspresyonist akımı temsil eden, üslubunun çarpıcılığı ve bir bildiri niteliğinde olan çağrısının gücüyle ekspresyonizm'in çağdaş akımlar içinde sürekli ve etkili bir güç oluşturmasını sağlayan şahsiyettir max beckmann...
  
  max beckmann adı, akla acımasız bir toplum eleştirisiyle birlikte geleneksel resim ikonografisinin yepyeni bir estetik ve simge anlayışının canlanışınıyla gelir. henüz 20 yaşında üne kavuşan sanatçı alman delacroix' sı olarak anılır. 1. dünya savaşı beckmann'ın yaşamını ve pek tabi ki sanatını kökten değiştirmiştir. savaşta sağlık ekibinde çalışan sanatçı, ölü ve yaralılarla olan yaşantısını çizimlerine aktaracak eski resimlerindeki güzellik arayışı tümüyle yok olacak savaşın acımasızlığı, vahşeti, çirkinliği ve görüntülerin ardındaki iç yüzü resmedecektir. beckmann'ın savaş sonrası kullandığı ikonografik dil çıplaklar, portreler, manzaralar, figürler, incil'den öykülerden oluşan alegorik sahneler, siyah dış çizgilerle renk karşıtlıklarıyla, güzellikten çok olayların gerçek yüzünü ortaya koyan keskin bir görüşü, ekspresyonizm'in en olgunlaşmış üslup bileşimini ortaya koymaktadır ancak beckmann, ekspresyonizm'in biçimsel niteliklerini kullanmasına rağmen birçok ekspresyonist'ten farklı olarak duygusal değil, soğuk ve çözümsel bir tavırla yaklaşmıştır.
  
  beckmann'ı farklı kılansa eserlerine yaklaşım biçimi: tıpkı bir yazarın sahnelediği olaylar gibi yaklaşır eserlerine, bir sahne ve sahnenin altında yatan gerçekleri su yüzüne çıkartmak isteğini hissedersiniz hemen ve evet diyebiliriz ki fiziksel çarpıtmalar, psikolojik gerçekleri aydınlığa kavuşturmak için kullandığı çarpıcı renklerin siyah ve beyazların büyük bir karşıtlık içinde yer aldığı sinirli, sert, hızlı fırça darbeleri sanatına egemendir ki bu sert çizgilerin soğuk katı çözümlemelerin etkisinden kaçamazsınız.
  
  http://www.wikiart.org/en/max-beckmann/night-1918
• yapıtları naziler tarafından "dejenere sanat" olarak damgalandıktan sonra amsterdam'a kaçan, neue sachlichkeit ressamı.
• beckmann'n tablolarında resmettiği dört bir yana dağılmış figürler dönemin siyasi olaylarını, savaşlarını, eğlence ortamlarını, bazı mitolojik karakterleri yansıtırken; kaskatı ve hapsoldukları bedenlerin içindeki tüm duygular alınmış, ruhları oyulmuş gibi dururlar. onun resimlerinde ifadeler hiçbir zaman figürlere ait olmamış; sadece ressamın istediği role bürünmüşlerdir. adeta bir amaç uğruna tabloda buluşmuş, görevlerini yerine getirdikten sonra dağılmış gibilerdir.
• "örneğin, beckmann^*, otto dix, ernst ludwig kirschner, oskar kokoschka, arnold schönberg vb. gibi sanatkarlar ruhsal bunalıma düştükleri zamanlar sıklıkla o anlardaki özbenliklerinin resmini yapma geleneğini sürdürmüşlerdir." serol teber - melankoli normal bir anomali