detstvo

• maksim gorki'nin isminden asikar, zorluk icindeki cocukluk gunlerini, buyukbabasinin despotlugunu, anneannesinin sevgisini anlattigi romani
• gorki'nin hayatını anlattığı^* 3 eserden biridir^*.
  diğerleri için,
  (bkz: ekmeğimi kazanırken)
  (bkz: benim üniversitelerim).
• 14 yaşındayken bana zorla okutulup çocukluğumdan çalan gorki romanı..
• maksim gorki'nin depresif uclemesi'nin ilki. ekmegimi kazanirken ve benim universitelerim ile devam eder.
• gorki'nin ana'sını okuduğumda kafadaki tüm argümanları tereddüte düşürecek en küçük bir kıpırtı bile olmadı. kitapların insanın içine şüphe düşürmesi icab eder bana göre. kuran-ı kerim ilk indirildiğinde insanların beyninde ve kalbinde sürünen şüphe gibi. elbette ayarımız o seviyede değil ama şüphe hepimizin nirengi noktası. dediğim gibi ana bende en küçük bir şüphe uyandırmadığı gibi gorki'ye karşı şeddeli önyargılar muhafaza etmeme de olanak sağladı. okur olarak buna hakkım var sanırım.
  
  bu kitabınsa her dizesini sindire sindire okudum. evet dize diyorum zira kitap bana göre oldukça şairane bir biçimde yazılmıştı. kafamdaki uğultular, hakikate ve insanlara dair olan inançlarım birer birer sarsıldı. nedenini bilemiyorum. bu nedensizlik, bilinmezlik beni kitaba biraz daha yaklaştırdı. lamartine'nin tek bir kişiyi özlersiniz ve her yer ıssız gelir sözü sanırım bu kitaba atfedilse yeridir. aslında gorki'nin bu kitabını deyim yerindeyse zorla okudum. yani gel gitlerle boğuştuğum, kibrimin tavan yaptığı, kitapları ve insanları beğenmediğim bir dönemde okudum ve yüzümde bir tokat şakladı. kırmızı rengi oldum olası sevmem.
  
  gorki'nin bu kitabı bizim coğrafyamızda herhangi bir enleme denk düşebilecek kadar yakın. dedesinden yediği dayaklar, parasız kalınca birden değersizleşen ikili ilişkileri öylesine tanıdık ki. karlı kış vakti anneannesinden dinlediği masalları bu coğrafyada da dinlemiş bir sürü çocuk bulabilirsiniz. askerdeyken çok eski bir baskısı elime geçtiğinde nasıl sevinmiştim. kendimi evimde gibi hissettim. o sıkıntılı zamanlarda iyi geldi bana. bu kitaba tutundum bir süre. amado'nun dediği gibi insanın anayurdu çocukluğudur.
  
  bu kitap bütünüyle bir adamın anayurdudur ve hepimiz o yurdun vatandaşı olabiliriz istersek.
• bir maksim gorki kitabıdır. kurtlar vadisi misali her bölüm birinin mefta olduğu.
• gorki'nin eserinin yanısıra aynı adla tolstoy'un da bir eseri vardır ve hayatından kesitleri kaleme aldığı üçlemenin ilk kitabıdır.
  
  ~~~~~~~
  "çocukluğun verdiği o başıboş canlılık, sevgi ihtiyacı ve çocukluktaki inanç gücünün bir daha geri gelmesine imkan var mı?
  
  yaşantımızda çocukluğumuzun o tertemiz sevinci ve sınırsız sevecenliğinden daha etkili bir ruhun bulunduğu bir başka dönem var mı?
  
  o ateşli dualar nerede şimdi? duygusallığın o tertemiz gözyaşları, o herşeyden daha güzel olan armağan şimdi nerede?
  göklerden koruyucu bir melek iniyor, gülümseyerek o gözyaşlarını kuruluyor ve çocukluğun bozulmamış hayal gücünün ürünleri olan düşleri de alıp götürüyordu.
  
  acaba yaşam o gözyaşlarımı ve o mutluluk dolu heyecanlarımı bir daha geri getirmeyecek kadar derin ve acı izler mi bıraktı bende?
  yoksa onlardan geriye kalan sadece anılar mı?.."
  ~~~~~~~
  
  bu satırları çocukluk/ilk gençlik yıllarınızda okuduğunuzda o kadar etkilemiyor belki ama, kitaptan alıntılayıp sakladığınız notlar elinize uzun yıllar sonra geçince durup düşündürüyor, buruk duygulara sevkediyor.
• oha lan bunun sarkisini bilen bi ben var misim sanirim.
  
  yura shatunov'un 92 cikisli albumu znayesh' ten eglenceli bi sarki bu.
  
  linki: http://youtu.be/t4-fz8hvts4
  
  ahan da sozleri:
  
  detstvo, detstvo, ty kuda bezhish'?
  detstvo, detstvo, ty kuda speshish'?
  ne naigralsya ya yeshchyo s toboj,
  detstvo, detstvo, ty kuda, postoj?
  
  a ya hochu, a ya hochu opyat'
  po krysham begat' golubej gonyat',
  draznit' natashku - dyorgat' za kosu,
  na samokate mchat'sya po dvoru.
  
  starushki iskosa na nas glyadyat,
  ne uznayut vcherashnih zabiyak,
  a my s natashkoj po dvoru idyom,
  i nyet nam dela bol'she ni o chyom.
  
  a ya hochu, a ya hochu opyat'
  po krysham begat' golubej gonyat',
  draznit' natashku - dyorgat' za kosu,
  na samokate mchat'sya po dvoru.
  
  detstvo, detstvo, ty kuda ushlo,
  gde uyutnyj ugolk nashlo.
  detstva milogo mne ne dognat',
  ostayotsya s grust'yu vspominat'.
  
  a ya hochu, a ya hochu opyat'
  po krysham begat' golubej gonyat',
  draznit' natashku - dyorgat' za kosu,
  na samokate mchat'sya po dvoru.
  
  a ya hochu, a ya hochu opyat'
  po krysham begat' golubej gonyat',
  draznit' natashku - dyorgat' za kosu,
  na samokate mchat'sya po dvoru.
  
  a ya hochu, a ya hochu opyat'
  po krysham begat' golubej gonyat',
  draznit' natashku - dyorgat' za kosu,
  na samokate mchat'sya po dvoru.
  
  a ya hochu, a ya hochu opyat'
  po krysham begat' golubej gonyat',
  draznit' natashku - dyorgat' za kosu,
  na samokate mchat'sya po dvoru.
• 1868 yılında doğan maksim gorki hayatını ''çocukluğum'', '' ekmeğimi kazanırken'' ve ''benim üniversitelerim'' adlı üç ciltte yazmış.
  
  işte bunlardan ilki de ''çocukluğum''
  
  çok kahır bela bir çocukluk geçirmiş. babasını küçük yaşta kaybedince annesi ile birlikte dedesigillerin evine gitmişler. ama dedeye gel. nasıl sert, nasıl acımasız. sürekli dayak atmalar. o kadar ki adam kendi karısı olan yaşlı başlı nineye bile dayak atıyor. hatta dayak da değil. yumruk. ve o dönem rusya'sında anladığım kadarıyla adamların, karılarını yumruklaması gayet olağan karşılanıyor.
  
  dede, biraz zengin. ama bir o kadar da cimrinin önde gideni, geride durmayanı. onun mirasına bir an önce konmak isteyen oğulları, adamı öldürmeye bile kalkışıyor. maksim gorki'in dayıları da böyle herifler işte.
  
  annesi desen kendi dünyasında yaşıyor. evleniyor, yeniden çocuk sahibi oluyor falan.
  
  maksimcik gorkicik bir ninesinden sevgi görüyor. nenem benim. ne varsa sende var, pamuk nine.
  
  böyle bir ortamda yetişen maksim gorki, iyi psikopat çıkmamış.
  
  http://birazkitap.blogspot.com/…/03/cocuklugum.html
• bir gorki kitabı. minik minik anılardan oluşan süper akıcı roman.