zemheri

• çocukluğumda zihnime işlemiş kelimelerden. kara kış. suların donduğu, poyrazın gıcım gıcım gıcıladığı, güneşin pek görülmediği, kar örtüsünün yerden kalkmadığı, geceleri hayatın durduğu ve tüm sahnenin kış mevsimine bırakıldığı dönemin adı. yılın en sessiz zamanı. her evde çoğunlukla sadece oturma odasının ışığının yandığı günler. kan donduran, asla bitmeyecekmiş gibi hissettiren soğukların olduğu anlar. soğukla beraber anıları da unutulmaz kılan vakitleri ifade eden zaman dilimi.
• 1. ayaz... dondurucu soğuk... kışın en şiddetli zamanı...
  2. metin üstündağ'ın bir şiir kitabı...
  
  düzeltme gerekçesi; türkçe karakter kullanım eksikliği
• halk takvimine (yani gün dönemlerinin mevsimlerin başlangıç ve bitiş tarihleri olarak alınması) göre 22 aralık - 21 mart tarihleri arası kış mevsimidir ve bu 90 günün 21 aralık - 31 ocak arasındaki 40 güne zemheri, ya da erbain denir.. 1 şubat ile 21 mart arasına ise hamsin denir^*..
• (bkz: ruhi su)
• farsça-arapça bileşik kelime. farsçada ''zam'', kış demek. arapça ''harir'' de, uğuldayan manasında.
  
  ''uğuldayan kış'' yani, kışın dondurucu zamanı.
• yılın en sevdiğim vakti...
  bu subjektif entry'den dolayı kendimi kınıyor ve evimde; deniz, kum veyahut bir leğen su bile göremeden büyük kısmını atlattığım boktan bir yazın kalanının geçmesini bekliyorum...
  
  bir soğuk olmalı ki göt kesmeli, bir soğuk olmalı ki sigara içerken parmakların uyuşmalı, o atkı boyundan çıkmamalı, zifiri kara saçların üzerine tane tane kar birikmeli, eve gidip gogol'un palto'su okunmalı, içilen kahveden zevk alınmalı...
  titremek güzel şey vesselam.
• (bkz: ankara)ya ozgu oldugunu dusundugum soguk bicimi.
• (bkz: ahmet kaya)
• (bkz: hasretinden prangalar eskittim)
• hakikaten uzadıkça uzadı bu zemheri de.
  baharmış gibi düşünecek şeyleri azaltmacasına ayazıyla.