irfan kılınç

• ankara devlet tiyatrosu'nda yer aldığından beri canladırdığı tüm karakteri izleme fırsatı buldum.. oldukça güçlü bir oyunculuk sergiliyor ama bunu yaparken abartıya kaçmıyor.. oynadığı rolleri bir giysi gibi üzerine giyip, alabildiğine doğal bir oyunculuk sergiliyor..
  
  leziz bir yemek sonrası ağızda kalan nefis bir tat gibi.. oyun biter, salon dağılır ve kulaklarda, gözlerde enfes bir performans kalır..
  
  tıpkı olması gerektiği gibi..
  
  insan sahnede gördüğüne inandığında seyir zevki artıyor çünkü..
  
  işte bunu yapabiliyor, o dozu biliyor, her defasında o şekilde can veriyor karakterine..
  
  temiz, dupduru, doğal..
  
  mimiklerini çok iyi kullanabiliyor, sesinin tınısını ayarlayabiliyor, adımlarını bile düşünerek atıyor..
  
  tüm bunları karakterine can verdiği, çok yakıştığı sahnesinin hemen önünde yer alan koltuklardaki seyircilerine buram buram hissettirebiliyor..
  
  her sahneye çıktığında çıtasını daha da yükselttiğini ama o doğallığından da ödün vermediğini gösteriyor.. her performansında bir öncekinden daha iyi, bir sonrakinde daha daha iyi olmaya çabaladığını ispatlıyor..
  
  akıttığı her ter helal, aldığı her el çırpışı hakkıdır..
  
  iyi ki burada, iyi ki ankara'da..