dogville

• filmin sonlarına doğru kendime dair birşey farkettim ki çok enterasandı. bu kadın bu kadar kötülük yaşadı, hiç tepki göstermedi hatta ifadesiz bir şekilde olan biteni izledi. sanki kendi yaşamıyormuş da, başkasını acılı bir ifadeyle izlermiş gibi bir ifadeyle bakıyordu olayların akışına. ben de bu durumda içimden hiçbir tepki vermediğimi farkettim. yani ulan acaba filmi nasıl bağlayacaklar diye hiç düşünmedim. sanki o 3 saat su gibi akıp geçti. öyle kaptırdım ki kendimi filme, sanki hiç bitmeyecekmiş gibi geldi.
  bundan dolayı olacak ki, filmi çok beğendim. uzun zamandan beri böyle güzel bir film de izlememiştim.
  
  bravo.