medine memi

• her seyden once kendimi cok suclu hissediyorum. sanki o kizi gidip oradan kurtarabilirmisim ama bunu yapamamisim gibi bir sucluluk bu. sanirim eger bir toplumsak biz, boyle seylerin gerceklesmesinin mumkun olmadigi bir toplum kurmamiz gerekiyormus da basarisiz olmusuz gibi. ve ben kendimi buna benzer bir histen dolayi suclu hissediyorum. ayrica insanligimdan tiksiniyorum, bu cinayeti isleyenlerle ayni turden oldugum icin kendimi bir amip filan gibi hissediyorum. o kumesteki cukurun resmini gordukce sanki nefesim kesiliyor, kanim donuyor, filan.
  
  onun disinda tamamen kallesce oldurulmus bir kizdir. biz "namusumuzu koruyoruz" diyerek silahla bu ulkenin kadinlarini oldurenlerden sikayet ediyorduk, bu olay ise cok farkli bir sapkinlik klasmanindan geliyor. kelimeler maalesef tatminsiz birakiyor ve nasil tepki vereyim onu bile kestiremiyorum. babasi saniyorum tam bir sosyopat, kurbani olan kizinin kum altinda bogularak aci cekerek olmesini ve bu prosedurde onun ellerini baglayarak kendisini tamamen caresiz hissetmesini istemis ve bunu basarmis. hadi o sosyopat, ona destek veren bir de dede figuru var ortada, o da mi sosyopat? anne neden sesini cikarmamis? ihbari kim vermis? demek ki bu caniligi kolektif olarak yapan ya da bilen bir guruh soz konusu.
  
  eger bu herhangi bir dini amac icin ve bir dinin kurallari dahilinde gerceklestirilmis bir cinayet ise (seriat yasalarina gore namus cinayeti, ornegin--ki buyuk ihtimalle oyle), bu kizin katilinin taptigi, boyle seyleri dikte eden tanri da saniyorum en az kendisi kadar kalles ve bir o kadar da cahil olsa gerek. umarim yakinda oyle bir tanrinin boyle ona mustehak kalles kulu birbirlerine kavusurlar da kanimiz artik donmaz, insanca yasamaya devam edebiliriz biz, oteki dunyalilar. yani oyle tanri'ya boyle kullar mustehak, boyle kullara oyle tanri mustehak...
  
  kadin hak esitsizliginin neresinden bakarak saydirmaya baslasam bu olay hakkinda, bu olaya tepki olarak kifayetsiz kalacak. hic girmeye bile gerek yok saniyorum oralara simdi.