canlı balığın yarısını pişirmek

• psikopatça bir eylem.
  
  insan empati yapabilen bir varlık olduğu için, bütün canlılarla empati yapma eğilimi gösteriyor. kediyi, köpeği, balığı geçtim; tek hücreli bir mikroorganizmayı ele alalım mesela. bu mikroorganizmayı mikroskopla 10000000000 kat büyütüp ölümünü izlersek, empati eğilimimizden ötürü söz konusu canlının ölürken yaptığı hareketleri görüp yine bir duygulanım yaşayabilir; ona "can çekişiyor" gibi bir takım insani nitelikler yükleyebiliriz. halbuki mikroorganizmaların gelişmiş bir sinir sistemine sahip olmadıklarını ve muhtemelen acı falan çekmediklerini biliyoruz. ama işte kendimizi onların yerine koyuyoruz ve orda acı çeken kendimizi gördüğümüzden üzülüyoruz.
  
  bunun yanı sıra insan vücudunun proteine ihtiyacı var ve bu nedenle hayvanları öldürmek zorunda kalabiliyor. fakat insan, yukarıda bahsettiğimiz "empati" gibi insan olmanın getirdiği bir takım duyarlılıklardan ve duygusallıklardan ötürü hayvanları öldürmeye kıyamadığında, bedensel ihtiyaçları karşısında hala hayvanken; psikolojik olarak bir hayvandan öte birşey olmanın çatışmasını yaşıyor bir kez daha.
  
  şimdi balıkçıları düşünelim. balıkçılık gibi hayvan öldürmek zorunda kalınan meslekleri uzun süre yapanlar, zamanla bu eylemin acımasızlığına yabancılaşmak zorunda kalıyorlar. belki öldürdükleri ilk bir iki balıkta duygulanıyorlar fakat zaman geçtikçe bu eylemi soğukkanlılıkla gerçekleştirmeye başlıyorlar. bunu başarmalarının sırrı, kafalarında balıkların acı çekmeyeceğine dair bir temellendirme oluşturmaları veya balıktan alacağı vitaminlere ihtiyacı olduğundan onu öldürmek zorunda oldukları düşüncesine teslim olmaları olabilir. her iki durumda da bu temellendirmelerden birine odaklanıp balıkla empati yapmayı kestiklerinde, bu insanlar öldürdükleri balıklar için acı çekmeyi bırakıyorlar.
  
  son olarak sözkonusu çinlilerin yaptığına gelirsek, bu adamların balıkla empati yapmadıklarını söyleyemeyiz çünkü balıkla empati yapmayı bırakmış olsalardı; soğuk kanlılıkla yemeklerini yerlerdi. ama durum böyle değil. bu adamlar balığın can çekişmesini görüp gülüyorlar; yani bu, balıkla empati yaptıkları fakat bu empatinin sonucundan zevk aldıkları anlamına geliyor. bir başka deyişle: onlar bu empatiyi yapıyorlar ama bu empatinin sonucu olarak bizim gibi kalpleri kırılmıyor; bilakis balığın çaresizliğiyle, savunmasızlığıyla, acı çekişiyle eğleniyorlar. dolayısıyla burda sosyopatça, psikopatça bir şeyler var.