bozcaada polente feneri

• dört tarafı mutlulukla çevrili diyarın` :bozcaada` en çok özlediğim kısmıdır polente..
  
  gün batacak birazdan. kızıla bürünecek gök.
  ve ben elimde şarap, başım dumanlı, gözlerimde belli belirsiz bir hüzünle hatırlayacağım orayı. her akşamüstü ibadet misali yaptığım gibi..
  
  şimdi bahar gelmiştir ada'ma.
  
  ...kim bilir, lodos bile uğramaz olmuştur belki bu hayal ülkesine.
  gemiler, köpükleri geride bırakarak getiriyordur şen yolcularını bu boz tepeye. ve en güzel "aşk"ları yaşatıyordur bozcaada kimbilir kimlere..
  
  kim bilebilir?
  
  pencerelerden sarkan sardunyaları, üzüm bağlarını, göğü beyaza boyayan yel değirmenlerini, polente'nin mavi renkli tahta masasının mavi renkli iskemlesinde yudumladığım içkimi ve doyamadığım sohbetleri hatırladıkça "hayat" denen kavram daha da bir netleşiyor kafamda.
  adeta anlam kazanıyor bu beş harften ibaret, lakin manası epey büyük olan kelime..
  
  yoksa, yemin bile edebileceğim "aslında" yaşamıyor olduğuma...