aslı erdoğan

• gercekten huzunlu bakislari var..incecik..narin..kalkik bir burnu mavi gozleri zarif uzun parmaklari elleri var.olumu varolmayi cocuklugunu babasini asmak icin yaziyor.yine de "kafkanin bir sozu vardir,dunyaya savas acacaksan dunyanin yaninda ol diye,ben de babama savas acacaksam babamin yaninda olmaliyim" diyor.babasi yazarligina karsi cikmis.yazarlik aptallara goredir demis.yine de konusmalarinda kizinin kitaplarindan alintilar yapmadan duramazmis ama asla kimden alintiladigini soylemezmis.asli erdogan dort senedir kitap yazmiyor.sanki icinde bir yara varmis kanamis kanamis ama artik durmus..insanin devamli bir degisim donusum icinde oldugunu dusunuyor.bu yuzden varilcak bir yer,zirve yoktur..karamsar evet ama karamsarligi onun yaraticiligini engellememis belki de daha yaratici kilmis.kabuk adam kitabi daha otobiyografik gozukse de daha light bir yanini anlatirmis o kitap.kirmizi pelerinli kentteki ozgur daha bir kendisine yakinmis.hayata karsi dimdik omuzlarini gerip cakali bir yuruyusle etrafta dolasiyor ama aslinda icinde cok kirilgan ozgur..mucizevi mandarini cenevrede fizik laboratuarinda calisirken yazmis 91 de ama dort bes sene kadar yayinlanmamis.soyleside toplulugun karsisinda once rahatsiz asli erdogan..eli devamli mavi bogazli kazagiyla oynuyor..sorulara kisa cevaplar veriyor ya da cok zor bir soru bu diyor.sonra gittikce acilmaya basliyor..hayattan olumden babasindan sozediyor..kizildereli kabileleriyle ilgili bir oyku anlatiyor:sanirim karayiplerdeki bir kabilede anlatici isimli biri varmis.her aksam kabile toplanirmis ve anlatici herkese o gun neler yaptigini anlatirmis."sen bugun agac kesin","sen bugun kaplan oldurdun"..sonra diyor ki yabancilasma sadece gunumuzun sehirde yasayan insanina ozgu birsey degil.cok eski bir duygu..