• 50. saniyede başlayan riffine kurban olduğum.

    oldukça basit bir riffe hayran bırakabilmesi de opeth'in güzelliği sanırım.
  • koskoca şarkı 5.50siyle meşhur olmuştur. youtubeda pıtrak gibi bu kısmı tiye alan videolar türemeye başladı bile.

    opeth'in uzun parçalarının arasına serpiştirilmiş bu tür geçişler taa orchid'den beri bir çok şarkıda yol gösterici mood yönlendirici olarak yer bulmuştur ve opeth'in karakteristik soundu deyince ilk sıralarda sayılırlar. jazz mı blues mu doors mu pink floyd mu bu nasıl geçiş dediğimiz çok olmuştur. şimdi de disco-atari müziği diye dalga geçenlere diyeceğim budur.
    ilk dinleyişte bana da "amanin bu nedir" dedirten bölüm gecesinde resmen beynime dadandı tekrar dinleme fırsatı bulana kadar kafamda loop etti.
  • mikael akerfeldt'in vokaline taptıran şarkı. brutal giden mike bir anda clean vokale dönüyor sonra bir anda yine brutal. şarkı sanki mikael akerfeldt bize bir derdini anlatmış da rahatlamış gibi, mikael'in iç geçirmesiyle bitiyor. aşmış.
  • sonlara dogru gittikce güzelle$iyor bu. hatta 7:25'te ba$layan ve $arkinin sonundaki konu$malara kadar süren yakla$ik 30 saniyelik bir yükseli$i var ki; korkunc bir brutal vokal, insani resmen geren bir melodi.. zirvede birakilmi$.
  • 2010 royal albert hall konserinde aynı şarkıda iki gitarın telef olmasına neden olan parçadır.
  • bu resmen ''yeni'' bir opeth parçası, blast davul sevmeyen bünyeye blastı sevdirmiştir, bu başarıdır.
  • son derece opethian bir şarkı. zaten hep farklı melodiler peşinde koşan insanlarla birbirinden bağımsız yollarda giden albümler yapar akerfeldt bey, ki bunca seveninin ve tek albümü başının üstüne koyup kalanına sayıp söveninin olma sebebi de budur.

    "melodiler peşinde koşmak" bende bile kelebek avcılarından bahsediyormuşum hissi uyandırdı, melodi yerine riff desem de olmaz. neyse, opeth'i bilen bilir, hastası olan zaten kurtulmaz.
  • tam anlamıyla psikopat bir şakı. mikael akerfeldt, en iyi vokal numaralarını bu şarkıda birleştirmiş sanki.
  • yer yer the mars volta bile kokan, biraz fazla deneysel ve yerli yerinde progressive bir parca. oldukca begendigimi söyleyebilirim.
  • 05:48den itibaren başlayan bölümde bariz (bkz: ephel duath) tınıları duymak mümkün olan opethin watershed albümünün 3 numaralı şarkısı
hesabın var mı? giriş yap