metin altıok

• yıldızlı bir gece,ay da vardı;
  sen gülümseyince,
  yüreğimde bir balık oynadı.
• yaşamak görevdir yangın yerinde
  yaşamak insan kalarak..
• kiminin dikenleri vardır,
  katlanamaz üstüne.
  hep dikine durur
  delmemek için gövdesini.
  
  kiminin yoktur bir tek kemiği,
  doğrulamaz ayaklarının üstünde.
  ona göre varsa yoksa kendisi,
  dürülüdür ütülü bir mendil gibi.
  
  ben eğilmem gündüz ama,
  geceleri kanatırım kendimi.
  
  ............
• ........
  çıkarıp yavaşça yüreğimi göğsümden,
  sildi bir lambanın isli şişesi gibi
  yumuşak tülbentini geçirerek içinden.
  
  ........
  yeni ölmüş birinin gözlerini örter gibi,
  siyah uzun saçlarından
  usulca geçirdim üzgün elimi.
• "insan usul usul ölmek için gelir dünyaya.
  başlar her gün biraz daha insan olmaya.
  ve ölürken usul usul ne tuhaf;
  aşık olur, kedi besler, isim verir eşyaya." diyen.
• "bir takvimi tersten açardık
  eğer isteseydin."
  
  diyerek tüm yarım kalmış aşklara cevap vermiştir.
  
  ruhu şad olsun.
• "bağırsam neye yarar, nasılsa duymazlar
  ben bir kömür ocağının onulmaz göçüğüyüm;
  içimde cesetler ve daha ölmemişler var."
• acılarla sorularla
  
  neden kedi seven
  bir insan
  olduğumu
  biliyorum da
  kedisiz ve sevgisiz
  getiriyorum
  yaşadığım günlerin
  yaprak döken sonunu?
  
  metin altıok
• 1941 bergama doğumlu şair ve hatta ressam, ayrıca felsefe öğretmeni. dtcf felsefe mezunu.
  şiirlerinde çokça güvercinleri kedileri, hüzünleri kullanır.
  
  yangınları da anlatırdı, sivas katliamından sağ kurtulan tek kişi oldu, ama komadan çıkmadı, 9 temmuzda bırkatı gitti.
  
  ...üstüne yıldızlar yağsın...
  
  eserleri;
  
  gezgin (1976)
  yerleşik yabancı (1978)
  kendinin avcısı (1979)
  küçük tragedyalar (1981)
  ipek ve klabtan (1987)
  gerçeğin öte yakası (1990)
  dörtlükler ve desenler(1990)
  süveyda (1991)
  alaturka şiirler (1992)
  şiirin ilk atlası (1992)
• güzel şiirlerin sahibi... vakitsiz gidenlerden...
  
  "...
  bu yaşa geldim içimde bir çocuk hala
  sevgiler bekliyor sürekli senden
  insanın bir yarısı nedense hep eksik
  ve o eksiği tamamlayayım derken
  var olan aşınıyor zamanla
  anamın bıraktığı yerden sarıl bana
  anılarım kar topluyor inceden
  bir yaşam gibi geçmişin üstüne
  ama yine de bir unutuş değil bu
  sızlatıyor sensizliği tersine
  senin kim olduğunu bile bilmezken
  sevgiden caydığım yerde darıl bana
  ..."