met üst

• 29 nisan perşembe sayısında aşağıdaki satırlarını okuduktan sonra bir süre öylece penguen'e bakıp kalakaldığım yazar, çizer.
  
  "arşa çıkmış sıkıntılarımız var
  uzaydan bakınca bir çin seddi bir de
  bizim çaresizliğimiz kabak gibi görünüyor
  
  kronik hayat abazanı değişik
  kara vicdanlı ucube insanlar türedi
  neden-sonuç ilişkisine bile 31 çekiyorlar
  
  megalomani en alçak gönüllü milliyetçilik akımı
  insanın kendi kendisini aldatması için bile
  başkaları gerekiyor
  
  karadan yürütülüyor gündelik ilişkiler
  seks bir anda oluyor aşk ise kırk yılda bir
  insan ölümü hissetmeyince hakikatli sevemiyor
  
  istanbul ile süperstar ajda pekkan
  birbirlerine ne çok benziyor
  ikisinin de inşaatı bir türlü bitmiyor
  
  dünya denen akvaryumda yaşıyoruz hepimiz
  birimizin son ossuruğu
  diğerimizin ilk nefesi oluyor
  
  türbelerde bile erkeg egemenliği var
  telli baba türbesi var da
  orlon ana türbesi yok mesela
  
  'derslerini bitirdikten sonra
  salona geçip test kitaplarınla doya doya
  oynayabilirsin' diyor anne çocuğuna
  
  günler den dan dan dun dan dan diye geçiyor
  caddelerde yalnızlık boyu aşıyor
  bazen gülümsemek bile korsan eylem oluyor
  
  medya istemezse yaprak düşmüyor
  medya lekesi cevap hakkı ile temizlenmiyor
  ata sözlerini doğrulamak için yaşıyoruz"
• ya
  şişeden
  gidersiniz..
  
  ya da
  şişeden
  
  ya oturur
  uslu uslu
  bir şişenin
  başına..
  
  veya uslu
  durmazsınız
  
  oturturlar
  bir şişenin
  başına
  
  ne kadar çok asfalt dökülse de yollara
  bir kız kötü yola düşer mutlaka
  biri sevgilisini düşünür hayatın anlamı gibi
  
  genelevde bir adam bir kadına
  tüm cevap şıkları biraz da kendisiyken
  “buraya nasıl düştün” diye sorar
  
  meşhur ve yabancı mağazaları
  kapıcı kızları süpürür geceleri
  biri namusu kirlenmesin diye canını verir
  gece morg bekçisi bir güzel düzer onu
  böyle gelmiş böyle gider der biri
  “haadii leenn” der bir diğeri
  ama esas mekanizmaysa başka biri
  birinin hayal gücü zengindir ama hiçtir
  biri hayal kurmaya bile adam tutar zengindir
  
  biri zayıf alır matematik dersinden
  zayıf veren öğretmen ay sonunu hesaplar
  biri boş vakitlerinde su sporları yapar
  birinin dolu vakitlerinde evini su basar
  kahvede televizyonda laleli yangını seyredilir
  “yazık ulan bu nataşalara daha gençlermişde
  daha çok düzülürlermiş” der gülerek biri
  
  biri tam otuz yıl sonra çıkar hapisten
  habire ev alır biri habire araba alır biri
  bir martı ölür kimseye gazeteye ilan vermez
  garsona asgari ücret kadar bahşiş verir biri
  biri haberlere konu çıksın diye intihar eder
  herkes benim gibi olsa dünya ne güzel olur der biri
  birinin doğum günüdür şimdi birinin düğünü
  biri ölmek üzeredir biri hamile kalırken
  
  biri biri bile değildir tipten kaybeder o biri
  biri hayat pahalı der günde yüz kişi ölürken
  
  biri akşamdan kalmadır akşamın haberi yoktur
  biri sevgilisine mektup yazar kompozisyon gibi
  televizyona dalar biri yakar yemeği
  
  biri birine çarpar iki hayat değil de iki yumurta sanki
  trafiğe küfreder biri yolcunun bacaklarına bakarak
  
  altı milyar insanın boku nereye gidiyor der biri
  birinin taksidinin son günüdür onu düşünür
  
  biri bir kavgayı ayırayım derken boşu boşuna ölür
  
  eroin krizine girer biri çırpına çırpına yürür
  
  biri köpeğini gezdirir biri bebeğini
  köpek losyon kokarken bok götürür bebeği
  
  biri memlekete sadece televizyonda üzülür
  yeter ulan memleket de biraz bana üzülsün der biri
  
  birinin bir dişi altındır kıçı gümüş kaplama
  birinin teneke kadar değeri yoktur bit pazarında
  
  bir türlü anlam veremez dünyanın döndüğüne biri
  dünyayı döndüren enerji nerden gelir kim verir
  nerde kalacak bu millet nerde bu devlet der bir diğeri
  
  birinin evine hırsız girer birinin evine polis
  biri çöpten ekmek ararken çöplerden heykel yapar biri
  
  serçelerin nüfusu artıyor mu azalıyor mu
  fantom niye ormanda on kaplan gücündedir
  düzen mi düzülen mi asıl eşcinseldir
  ne olacaktır bu fenerin hali allah aşkına
  geyik sardıkça sarar kahvede çaylar tazelenir
  sur dibinde atlar kesilir kedilerden kokoreç yapılır
  
  hayat çok mantıklıdır insanlar güzeldir der biri
  dünyayı hayatı bu hale uzaylılar sokuyormuş gibi
  insan toprağa dönüşür topraktan çiçek biter
  biri birine verir o çiçeği sevişir hayat sürer
  biri ölürken biri dirilir biri ağlarken biri sevinir
  
  biri geç kalırken biri erken gelir birine
  
  biri severken biri ayrılır biri ah derken biri oh der
  adları değişik olsa da hep aynı gün yaşanır
  yoksulluk dünya da o kadar zengindir ki
  açlık ingilizceden bile en birinci lisandır
  
  biri bunları yazar başı göğe mi erer
  biri bunları okur ya sever ya küfreder
  
  - insan düşünen, düşünen ve düşünce suçunu icad eden bir hayvandır.
  
  - insanı insan yapan şey, gülmesi ve sevişebilmesidir.
  
  - hayat; başı ve sonu olan bir kısacık ortadır.
  
  - ölüm; ara sıra aklımıza takılan, soldan sağa 4 harfli, hüzün dolu kelime…
  
  ve benim en çok sevdiğim sözü:
  
  “elimize verenlerin elimizden tutanlardan fazla olduğu bir dünyada elden ne gelir ki..”
• metin üstündağ'ın "tek kişilik dev dergi" mottosuyla çıkardığı dergisinin adıdır.
  
  periyodik olmamakla birlikte ilk sayısı çıkmıştır.
  
  ederi 5 tl'dir.
  
  http://twitter.com/…atus/215370702142963712/photo/1
• (bkz: pazar sevisgenleri)
• türkçe nadiren bu kadar iyi kullanıldı...
• espri anlayışının çok alt düzeyde olduğunu düşündüğüm kişi.
• (bkz: metin üstündağ)
• met üstü ivedi bitirmiş bir okur olarak tam tatmin etmese de bu alem için değişik bir soluk olmuş diyebilirim. metin üstündağın tarzı olan kelime oyunları, giderli şiirler bolca vardır. içinde eski-yeni 40 kadar karikatür var, 10-15 tanesi şahsımı yeterince güldürmüş. derginin bir kısmında ustalara saygı kuşağı gibi metin üstündağın sevdiği isimlerin konu aldığı anektodlar var; aziz nesin ,fazıl hüsnü dağlarca, eşber,ertem eğilmez, mehmet akif ersoy-neyzen teyfik ve epey ayrıntılı bir biçimde yılmaz güney şuan aklımda kalanlar.
  bunun dışında ağlamak hakkında yakında facebook statüslerinde bolca göreceğimizi tahmin ettiğim bir çok söze yer vermiş. ayrıca onlarla beraber kendi eskiz çizimleri de mevcuttur.
  beni en çok etkileyen ise derginin en arkasında cuç ve seza başlıklı dostoyevski, kendi hayatı, geçirdiği çocuk felci ve babasıyla hasbihalini anlattığı uzun denemesidir. vakit bulursam onu da aktarırırm. babasıyla olan ilişkisinin psikolojisini suç ve ceza üzerinden çok etkileyici bir dille anlatmış. bir de ''tutmadığı iki takımın maçını izlemek zorunda kalmak'' yazısı da dikkat çekici.
  özetle güzel bir dergi olmuş , okuyun bir şey kaybetmezsiniz derim.
• öküz ve hayvan dergilerinden esintiler bulabileceğiniz, keşke met üst yine aynı formatta bir dergi çıkarsa da okusak diye diye düşündürten dergi.
• kalbe ziyan ruh halleri^*
  
  " bir şeyimizi yitirdik biz
  çok önemli ve çok kıymetli
  gelse bile bir daha eskisi gibi olmayaca biricik
  çok özel bir şeyimizi
  
  tüm bu olup bitenlere ve her şeye rağmen
  siz böyle mutluysanız eğer
  bize tenha bir yer gösterin
  kıvrılıp sessiz sessiz yaşayalım biz orada!
  
  niye onlara sormuyoruz da
  kendi kendimize akıl yürütüyoruz hep...
  duyacağımız şeylerden mi korkuyoruz yoksa!
  
  gerçekliğimiz mi yitti gitti... gurursuz mu olduk hem de çok
  gelecek koskocaman bir boşlu..
  neyin intikamı bu
  nelerin geç kalmış zehir zıkkım bir hıncı
  biz kendi kendimize neler yaptırtıyoruz böyle...
  niye durulmuyor bu sular hacı!
  
  kötülük de bir ilişkilenme biçimi
  iyilikte heyecan devamlılık yok
  kötülük daha coşkulu ve zincirleme!
  
  bozuldu naif kurgusu
  o eski fukara hayatımızın...
  peki ne yapmalıyız şimdi
  nerlere gitmeliyiz
  kimimiz kimsemiz de yok
  kafamızı hangi taşlara hangi duvarlara vurmalıyız...
  dünyaya mancınıkla fırlatılmış
  uzaysız uzaylılar gibiyiz!
  
  o kadar mutsuz o kadar ummutsuz
  o kadar yapayalnızız ki
  ürküyoruz kendi kendimizden bile...
  nasıl doğal davranacağımızı bilemiyoruz artık!
  
  saf mıyız aptal mıyız
  bahtsız mıyız yoksa bilemiyoruz
  aşırı kararsızız!
  
  önümüzü görmüyoruz
  ardımızda bir sürü tatsızlıklar var...
  onca kırılmışlık ve onca yıkılmışlıktan sonra
  
  eski günlere dönebilir miyiz!
  niye bizi şaşırtmıyor ya da öfkelendirmiyor artık
  tüm bu olup bitenler!
  
  gözüne ışık tutulmuş tavşanlar gibiyiz
  dona kalmışız ömrümüzün orta yerinde
  kendimizi iyi hissetmek içim
  daha doğrusu kendimizi biraz hissetmek için çırpınıyoruz!
  
  niye hep kötü şeyler düşünüyoruz
  kötü şeyler mi oluyor çok
  yoksa kötü şeyler mi olsun diye bekliyoruz!
  
  nasıl görünüyoruz acaba dışarıdan
  bunları hak edecek ne yaptık...
  bir şeyin başında ya da sonunda gibiyiz
  herkes ortada bekliyor bir sihir bir hile
  gene de değişmiyor pek bir şey
  ettiğimiz dualar yaptığımız totemler nafile
  
  freud bulmadan önce bilinçaltı yok muydu..
  newton olmadan önce millet uçuyor muydu...
  her şeyi kendinle başlatma
  kalbinle çemkirme bana!
  
  bakalım bizlere daha neler neler
  yaşatacaksın ey sevgili güsel hayatcığım!
  
  "yıllardır bitkisel hayattaymışım meğer" dedi:
  bir vejetaryan şaşkınlıkla
  
  herkesin işi başından aşkın
  herkes son romanını bitirmeye çalışıyor
  bizim sıradan bir hikayemiz var....dı...
  kim bilir şimdi nasıl anlatılıyordur
  sensiz bensiz orda burda!
  
  siz böyle mutluysanız eğer....