met üst

• met üstü ivedi bitirmiş bir okur olarak tam tatmin etmese de bu alem için değişik bir soluk olmuş diyebilirim. metin üstündağın tarzı olan kelime oyunları, giderli şiirler bolca vardır. içinde eski-yeni 40 kadar karikatür var, 10-15 tanesi şahsımı yeterince güldürmüş. derginin bir kısmında ustalara saygı kuşağı gibi metin üstündağın sevdiği isimlerin konu aldığı anektodlar var; aziz nesin ,fazıl hüsnü dağlarca, eşber,ertem eğilmez, mehmet akif ersoy-neyzen teyfik ve epey ayrıntılı bir biçimde yılmaz güney şuan aklımda kalanlar.
  bunun dışında ağlamak hakkında yakında facebook statüslerinde bolca göreceğimizi tahmin ettiğim bir çok söze yer vermiş. ayrıca onlarla beraber kendi eskiz çizimleri de mevcuttur.
  beni en çok etkileyen ise derginin en arkasında cuç ve seza başlıklı dostoyevski, kendi hayatı, geçirdiği çocuk felci ve babasıyla hasbihalini anlattığı uzun denemesidir. vakit bulursam onu da aktarırırm. babasıyla olan ilişkisinin psikolojisini suç ve ceza üzerinden çok etkileyici bir dille anlatmış. bir de ''tutmadığı iki takımın maçını izlemek zorunda kalmak'' yazısı da dikkat çekici.
  özetle güzel bir dergi olmuş , okuyun bir şey kaybetmezsiniz derim.