jean cayrol

• gülümseyin
  işte kuru gürültüleri fakirliğin
  göğsünde unutulmuş
  binlerce küçük nefes
  neler neler yalancıktan
  gülüş desem değil
  yara desem değil
  bakmıyor artık kimse
  gülümseyin yine
  biter neredeyse
  yaşamak
  ilk öldüğün zaman.
  
  güller vardır çakıl sesi verir
  dokununca
  gülümseyin
  
  (bkz: dönüş)