tutamak

• c.nin dilinden sadecik tanıdık bir sorunsallaştırma:
  "...
  -ya içmediğin zamanlar?
  -o zaman ararım.
  -hep arayacaksın sen. ya resim, ya kitap...
  -tutamak sorunu.insanın bir tutamağı olmalı.
  -anlamadım.
  -tutamak sorunu dedim. dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. tramvaylardaki tutamaklar gibi.uzanır tutunurlar. kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne;kimi işine,sanatına. çocuklarına tutunanlar vardır.herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır.gülünçlüğünü fark etmez. kağızman köylerinden birinde bir çift öküzüne tutunan bir adam tanıdım. öküzleri besiliydi, pırıl pırıldı. herkesin, "-veli ağanın öküzleri gibi öküz, yoktur," demesini isterdi. daha gülünçleri de vardır. ben, toplumdaki değerlerin iki yüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: gerçek sevgiyi! bir kadın. birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!
  ..."
  (bkz: aylak adam)