josip broz tito

• 12 mart 1978'de, yugoslavya'nın kuruluş yıldönümünde yaptığı konuşmasında;
  
  "ülkemiz kristal bir küredir. ben josip broz tito, bu küreyi ellerimle tutarak değil alttan nefesimle üfleyerek havada tutuyorum. umarım benim nefesim tükendiğinde de birisi gelip bu görevi benden devralır. yoksa kristal küremiz yere düşer ve tuz buz olur. işte o zaman dünya'nın kaderinin korunması başka bağımsız ülkelere kalır. nasır^*, benim dostumdur ancak ondan önce dünyanın korunması anadolu'ya düşer. anadolu'da kurulan devletin temeli bağımsızlıktır. bu yüzden dünya'yı kurtarma görevi anadolu'nun omuzlarındadır"
  
  diyen, ölümünden sonra kristal küresi parça parça olan adamdır.
  
  tito'nun ve güney slavlarının kristal küresi kendinden sonra gelen slobodan miloseviç, franjo tudjman gibi manyaklar tarafından, üflenerek havada tutulmak bir yana yerlere yerlere atılmış, tuz buz olmuştur. sırbistan'ı yugoslavya içerisinde dengede tutmayı beceren tito'nun yokluğunda dağılan kürenin içindense barut, çelik, öfke, kan, gözyaşı, kısaca soykırım ve katliam çıkmış, kaderleri hiç bir zaman düzelmeyen masum balkan halklarının üzerine üzerine saçılmıştır.
  
  eski yugoslavya devlet başkanıdır, diktatördür ama balkanlar gibi eşsiz bir mozaiği nefesiyle ayakta tutmayı başaran da bir adamdır.