modern insan

• modern birey demek istiyorum aslında, bir-ey olmuş, süper kendine güvenen "tek baş"ına ayakta. süper rasyonel. topluyor, çıkarıyor ve bir sonuca varıyor. kimseye akmıyor kokmuyor bulaşmıyor ki kimse de ona bulaşmasın. bulaşmamalarının gerekçeleri var hep bildiğimiz. (dinle bi dinle, doğru diyor adam.) gerekçeleri doğru, "ama bende ... " "aslında ben ...". kimse kimsenin hayatının altına elini sokmuyor zira her bir hayat ağırca bir taş. kim uğraşır. uzaktan bir selamlama, kötü günler geçirene bulaşma atlatsın da gelsin. her şey o kadar düzenli ki, o kadar bir kişiyi daha kaldırmaz ki hayatın. bir kişinin daha bardağını, bir kişinin daha sesini... düzen bozulur. masa sohbetlerinde yer yer eğlenilir yer yer eğlenilmez de zaman çitletilir (bkz: zamanı çitlemek) ve sonunda saat ayaktan ayakkabının çıktığı hiç bir prens/prensesin ayakkabının sahibini aramayacağı saate geldiğinde yalnız olmalısın ki düzen bozulmasın.
  modern birey rahatsız edilmekten korkar, her gece söz sedaya karışır bir tutan yok bu sözleri. modern insan, konuşur güzel konuşur kerata. sözcükler eylem yaratmaz, yaratırmış da eskiden belki ne biliyim eskiden eylemlerle sözcükler bu kadar ayrı gayrı değilmiş. birbirlerini bulurlarmış. şimdi eylem de modern, söz de. hepsi kendine güvenli "tek baş"ına ayakta duruyor. modern esprili kendine güvenen kentli sözcükler, ve yine modern kentli ... bidi bidi eylemler.
  herkes o kadar çok konuşuyor ki, o kadar çok konuşuyor ki. modern birey, her sözcük kendini aklıyor sanıyor oysa giderek yaşlanıyor yaşlanıyor yaşlanıyor dünya kadar yaşlı modern birey, sen kendine güvensen tek başına ayakta dursan n'lur allahın moderni. ayakların üşür, tekini kaybettin hoş vakit geçirilen bir akşam yolda. kimsenin yolun kenarındaki ayakkabı tekiyle ilgilendiği yok. o da modern.