günlük yaşamın psikopatolojisi

• sigmund freud un yazdığı, günlük yaşamda karşılaşıp da üzerinde durmadığımız küçük olayların bile aslında bilinçaltının dile gelmesi olabildiğini bana öğretmiş kitabıdır.
  
  kitap 12 bölümden oluşuyor. ilgi çekici konular olduğundan tek tek yazıyorum.
  
  1.özel adların unutulması
  2.yabancı dildeki sözcüklerin unutulması
  3.adların ve sözcük kümelerinin unutulması
  4.çocukluk anıları ve perde anılar
  5.dil sürçmeleri
  6.yanlış okumalar ve kalem sürçmeleri
  7.izlenimlerin ve tasarıların unutulması
  8.yanılmalı edimler
  9.araz bildiren edimler ve elde olmayan edimler
  10.yanlışlar
  11.birleşik parapraksiler
  12.gerekircilik, şansa inanma, boşinanlar ve bazı görüşler
  
  anlaşılır bir dilde yazıldığından okuması keyifli, öğretici ve düşündürücü bir kitap. ancak özellikle ‘dil sürçmeleri’ kısmında örnekler almanca kelimeler olduğundan biraz karmaşık geldi okurken. haricinde bolca örnek içermesi elbette konunun anlaşılmasını kolaylaştırıyor.
  
  ilk kısımlarda “insan kendi adına bir yabancıda rastlayınca ister istemez bir hoşnutsuzluk duyuyor.” diye paylaşmış freud. okurken mutlu oldum, yalnız değilim ^* unutma üzerine de şöyle bir özeti var: “bütün olgularda, unutmanın bir hoşnutsuzluk itici gücünden kaynakladığı ortaya çıkar.”
  
  bir de ben kitabı ithaki yayınlarından okudum. her sayfada “bu not 1907’de eklenmiştir, bu örnek 1901’de yayımlanan makalenin ilk tümcesinin dipnotudur” vs vs notlar vardı. insan cümle sonunda alıntı/not numarası görünce bilgi verecek sanıyor ama her sayfada bir tarih açıklaması var. gereksiz dikkat dağıtıcı oldu bu benim için. zaten önsözde açıklamışsınız arkadaşlar, neden böyle yaptınız?
  
  edit: hede düzeltmesi.