sanal bebek

• el kadar çocukken hayatıma girip , kısa sürede dengemin içine etmeyi başarmış şeytan icadıdır efendim bu. pembe plastik bir ev şeklindeki aygıtta yaşayan sanal bebeğim, hayatımın geri kalanını tüm bu sorumluluk boklarıyla uğraşarak geçirmemin tek müsebbibidir.
  sanal bebek, temelinde üç gubidik ihtiyaç bulunan, koca kafalının tekinden başka bir şey değildir: yemek, su, ve oyun. tüm mesele , bu üç ögeyi, muhtelif kombinasyonlarla, doğru şekilde sıralayabilmektedir.
  ancak, programlayanına yandığımın salak aleti, gecenin bir yarısında "acıktım ulan" diye patavatsızca ötebilmekte, "eğlendir beni" diye densizleşebilmekte, bir ayaklarımı yıka demediği kalmakta, kabuslarımdaki koca adayı gibi olabilmektedir. çocukların bir melek kadar saf olabilmesinin altında bir nebze şaşkınlık, ve malesef biraz da aptallık yattığından mıdır nedir, gecenin 3ünde kalkıp, aman aleti çişe tut, yok gazını çıkar, yok mamasını yedir derken, bendeki sorumluluk duygusunu biraz fazla dallandırıp budaklandırmış olan sanal bebek, kendisiyle aramda bir duygusal bağ kurmayı başarmış, ilerki yıllarda ağzıma sıçmış tüm olayların sorumlusu duyguların temelini atmıştır.
  şimdiki aklım olsa, ondördüncü kattan aşağı atar, arkama bile bakmam.