lazzaro felice

• türkçemize mutlu lazzaro diye cevrilmis.alice rohrwacher'ın yönettiği 2018 çıkışlı italya yapımı drama filmidir.
  
  lazzaro felice, yolda tütün kraliçesi olarak da tanınan markiz alfonsina- de -luna’nın ücretsiz ve hatta borçlandırarak çalıştırdığı 50 kişilik bir köyde açılıyor. tütün işçiliği yapan ve sağlıksız koşullarda yaşayan köylülerin arasındaki genç lazzaro çalışkanlığı ve her işe koşup kendisinden istenen her şeyi itiraz etmeden yapmasıyla dikkatleri çeken bir karakter. tıpkı markiz’in oğluna dediği gibi onlar köylüleri sömürürken köylüler de lazzaro’yu sömürüyor; çünkü düzen böyle işliyor. tam da bu sebepten rohrwacher, yüzünde hep mutlu bir ifade olan ve iyilikten başka bir şey düşünmeyen karakterini adeta bir ‘aziz’ konumuna taşıyor. biraz zaman sonra markiz’in kendisiyle sürekli çatışan oğlu tancredi ile arkadaşlık kurmaya başlayan lazzaro’nun yaşantısı ani bir gelişmeyle hem zamansal hem de mekânsal bir kırılma yaşıyor. tancredi’nin bir gün ortadan kaybolmasıyla arkadaşını aramaya çıkan lazzaro başına geleceklerden habersiz tıpkı incil’de yer alan lazarus hikâyesindeki gibi mistik bir dönüşüme uğruyor. lazzaro ve lazarus arasındaki isimsel benzerliğin apaçıklığını da düşününce hem italyan masallarından hem de dini ve mistik ögelerden çokça izler taşıyan lazzaro felice, büyülü gerçekçi bir anlatıya açılmış oluyor.
  
  filmin ana mesaji ise nerdeyse; markiz luna' nin oglu tancredi ile tartisirken söyledigi su sözü isliyor gibi de geldi bana " mutsuzluklarini farkettiklerinde daha da sefil bir hayat onlari bekliyor" demisti. zira kendilerini markizin boyundurlugu altindan kurtulup sehir hayatina geçtiklerinde daha sefil çöp, yiyecek icecek zor bulabildikleri bir hayat bekliyordu onlari. en azinda köydeki hayatlarinda temiz dogalari vardi dedim icimden.
  
  lazzaro nun safligi ise icler acisi. ne yazik ki saflik ancak iyilerin ruhunda bir anlam bulabiliyor.