alcanzar una estrella

• bu dizi sırasında ilkokul dördüncü sınıfa gidiyordum ve her akşam heyecanlarla bekleyip gecenin sonunda yastığımın altındaki 'gizli' yerinden lorena ve eduardonun bir gazetenin verdiği posterini çıkarıp içli içli baktıktan ve onlar için dua ettikten sonra binbir heyecanla uyuyor, sabahları da okula gider gitmez arkadaşım başak'la birbirimize koşarak, 'izledin mii!!' diye bağırıyor ve tüm günümüzü onlar hakkında konuşarak geçiriyorduk. evet, bendeki izleri bu kadar derindir. tabi dahası da var, ilk kez kendi paramla ki onbeşbin lira idi, dizinin şarkılarının olduğu kaseti edinmiş, onların söylediğini ben ne anlıyorsam ezber etmiş, hemmen dört kişiden oluşan bir danslı müzik grubu kurmuş, koridorlarda her tenefüste bu vesileyle tüm okulcak tanınmıştık. ama işin en çarpıcı noktasına değineceğim yani bu saplantının aklımı nasıl başımdan aldığına. grubumuzun dördüncü ve bizim sınıftan bile olmadığı halde sırf bu diziye olan inancı yüzünden aramıza kabul ettiğimiz elemanı ahu alçağı, başta ben olmak üzere grubumuzu eduardonun bunların eski bir tanıdığı olduğuna ve tatil için evlerine geldiğine inandırmış, onunla konuşmak için her aradığımda- ki nece konuşacaktım acaba- fısır fısır seslerle, şimdi alışverişe çıktığını yok efendim içeride gazetecilerin olduğunu söylemiş, ama ısrarla vazgeçmeyen ben günlerden bir gün araryıp da telefona çıkan annesine 'eduardo nerde' diye sorduğumda tüm gerçekleri çok acı bir hayalkırıklığı eşliğinde öğrenmiştim. hala zaman zaman o yaşta bir çocuğun nasıl bu kadar rahat yalan söyleyebildiğine şaşarım, tabi kendi salaklığıma gülmem geçtikten sonra.. :)