mavera

• mavera
  
  dışarıda yağmur yüzümü dövmekte
  duvarlar içeride üstüme yürür
  varsın da değişmesin birşey sövmekle
  ölüm arzusu bende daima büyür
  
  güneş sehervakti içer kanımı
  ruhsuz bedenlere hayat bahşeder
  bense yeniden doğarım her gün batımı
  hayata bağlar beni rahman geceler
  
  serkeş zaman koşup geçer yanımdan
  mekan bir kafestir, sarar vücüdumu
  söker gibi bir otu yatağından
  davran azrail, savur göklere ruhumu
  ^{* *}